Dezocyna

Dezocyna
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
(5α,11α,13S)-13-amino-5,6,7,8,9,10,11,12-oktahydro-5-metylo-5,11-metanobenzocyklodecen-3-ol
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C16H23NO

Masa molowa

245,36 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

53648-55-8

PubChem

6337211

DrugBank

DB01209

SMILES
CC12CCCCCC(C1N)CC3=C2C=C(C=C3)O
Właściwości
logP

3,3[1]

Niebezpieczeństwa
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji
według kryteriów GHS są niedostępne.
Podobne związki
Podobne związki

pentazocyna

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

N02AX03

Farmakokinetyka
Działanie

przeciwbólowe

Procent wchłaniania

100% (domięśniowo)

Okres półtrwania

0,6–7,4 h

Metabolizm

wątrobowy

Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania

domięśniowo, dożylnie

Multimedia w Wikimedia Commons

Dezocyna (łac. dezocinum) – organiczny związek chemiczny, opioidowy lek przeciwbólow należący do pochodnych fenantrenowych alkaloidów opium. Efekt leczniczy wywiera poprzez działanie agonistyczne na receptory μ i κ, posiada także komponentę działania antagonistycznego, co może sprowokować objawy odstawienne u osób uzależnionych od opioidów o czysto agonistycznych właściwościach. Siła i czas działania zbliżone są do morfiny. Nie ustalono dotąd stopnia ryzyka uzależnienia od dezocyny, należy jednak oczekiwać, że jest ono mniejsze niż w przypadku leków o czystym działaniu agonistycznym. W małych dawkach dezocyna powoduje działanie euforyzujące, jednak działanie poprzez receptory κ powoduje, iż w większych dawkach obserwuje się działanie przeciwne[2].

Niepożądanym efektem ubocznym jest depresja oddechowa o podobnej sile jak wywoływany przez morfinę. Efekt ten przestaje nasilać się powyżej dawki 0,4 mg/kg (tzw. „efekt sufitowy”, zaobserwowany wcześniej przy depresji oddechowej wywołanej podaniem nalorfiny lub nalbufiny)[3].

Przypisy

  1. Dezocine, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB01209  (ang.).
  2. ParhamP. Gharagozlou ParhamP. i inni, Pharmacological profiles of opioid ligands at kappa opioid receptors, „BMC pharmacology”, 6, 2006, s. 3, DOI: 10.1186/1471-2210-6-3, PMID: 16433932, PMCID: PMC1403760 .
  3. A.A. Romagnoli A.A., A.S.A.S. Keats A.S.A.S., Ceiling respiratory depression by dezocine, „Clinical Pharmacology and Therapeutics”, 35 (3), 1984, s. 367–373, DOI: 10.1038/clpt.1984.45, PMID: 6421529 .

Bibliografia

  • W.W. Kostowski W.W., Z.S.Z.S. Herman Z.S.Z.S., Farmakologia. Podstawy farmakoterapii, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, ISBN 83-2003350-0 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
N02: Leki przeciwbólowe
N02A – Opioidy
N02AA – Naturalne alkaloidy opium
N02AB – Pochodne fenylopiperydyny
N02AC – Pochodne difenylpropylaminy
N02AD – Pochodne benzomorfanu
N02AE – Pochodne orypawiny
N02AF – Pochodne morfinanu
N02AX – Inne
N02B – Inne leki przeciwbólowe
i przeciwgorączkowe
N02BA – Kwas salicylowy
i jego pochodne
N02BB – Pirazolony
N02BE – Anilidy
N02BF – Gabapentynoidy
N02BG – Inne
  • rymazolium
  • glafenina
  • floktafenina
  • wiminol
  • nefopam
  • flupirtyna
  • zykonotyd
  • metoksyfluran
  • nabiksimols
  • tanezumab
N02C – Leki przeciwmigrenowe
N02CA – Alkaloidy sporyszu
N02CB – Pochodne kortykosteroidów
  • flumedrokson
N02CC – Selektywne agonisty
receptora 5-HT1
N02CD – Agonisty peptydu pochodnego
genu kalcytoniny (CGRP)
  • erenumab
  • galkanezumab
  • fremanezumab
  • ubrogepant
  • eptinezumab
  • rimegepant
  • atogepant
N02CX – Inne
  • p
  • d
  • e
Opiaty i pochodne
Morfiniany
Benzomorfany
4-Fenylopiperydyny
Opioidy z otwartym łańcuchem
Anilidopiperydyny
Pochodne oripawiny
Inne