Baza standardowa

Każdy trójwymiarowy wektor a jest kombinacją liniową wektorów bazy standardowej i, j oraz k.

Baza standardowa (również baza naturalna lub baza kanoniczna) – zbiór wektorów jednostkowych przestrzeni euklidesowej wskazujących każdą z osi układu współrzędnych kartezjańskich.

Przykładowo bazą standardową płaszczyzny euklidesowej są wektory

e x = ( 1 , 0 ) , e y = ( 0 , 1 ) , {\displaystyle \mathbf {e} _{x}=(1,0),\quad \mathbf {e} _{y}=(0,1),}

a bazą standardową trójwymiarowej przestrzeni euklidesowej są wektory

e x = ( 1 , 0 , 0 ) , e y = ( 0 , 1 , 0 ) , e z = ( 0 , 0 , 1 ) . {\displaystyle \mathbf {e} _{x}=(1,0,0),\quad \mathbf {e} _{y}=(0,1,0),\quad \mathbf {e} _{z}=(0,0,1).}

Powyższe wektory e x , e y , e z {\displaystyle \mathbf {e} _{x},\mathbf {e} _{y},\mathbf {e} _{z}} wskazują odpowiednio kierunki osi x , y , z . {\displaystyle x,y,z.} Istnieje kilka popularnych notacji tych wektorów, a wśród nich

{ e x , e y , e z } , {\displaystyle \{\mathbf {e} _{x},\mathbf {e} _{y},\mathbf {e} _{z}\},}
{ e 1 , e 2 , e 3 } , {\displaystyle \{\mathbf {e} _{1},\mathbf {e} _{2},\mathbf {e} _{3}\},}
{ i , j , k } , {\displaystyle \{\mathbf {i} ,\mathbf {j} ,\mathbf {k} \},}
{ x , y , z } . {\displaystyle \{\mathbf {x} ,\mathbf {y} ,\mathbf {z} \}.}

Czasami wektory te zapisywane są z daszkiem, aby uwypuklić fakt jednostkowości tych wektorów.

Wspomniane wektory stanowią bazę w tym sensie, iż każdy inny wektor może być przedstawiony jednoznacznie jako ich kombinacja liniowa. Na przykład każdy wektor v {\displaystyle \mathbf {v} } przestrzeni trójwymiarowej może być zapisany jako

v x e x + v y e y + v z e z , {\displaystyle v_{x}\,\mathbf {e} _{x}+v_{y}\,\mathbf {e} _{y}+v_{z}\,\mathbf {e} _{z},}

gdzie skalary v x , v y , v z {\displaystyle v_{x},v_{y},v_{z}} są składowymi wektora v . {\displaystyle \mathbf {v} .}

W n {\displaystyle n} -wymiarowej przestrzeni euklidesowej istnieje n {\displaystyle n} różnych wektorów bazy standardowej

{ e i : i = 1 , , n } , {\displaystyle \{\mathbf {e} _{i}:i=1,\dots ,n\},}

gdzie e i {\displaystyle \mathbf {e} _{i}} oznacza wektor z 1 {\displaystyle 1} na i {\displaystyle i} -tej współrzędnej i 0 {\displaystyle 0} wszędzie indziej.

Własności

Z definicji baza standardowa jest ciągiem ortogonalnych wektorów jednostkowych. Innymi słowy jest to baza uporządkowana i ortonormalna.

Jednakże uporządkowana baza ortonormalna nie musi być bazą standardową, np. wektory

e 1 = ( 3 2 , 1 2 ) {\displaystyle \mathbf {e} _{1}=\left({\tfrac {\sqrt {3}}{2}},{\tfrac {1}{2}}\right)}
e 2 = ( 1 2 , 3 2 ) {\displaystyle \mathbf {e} _{2}=\left({\tfrac {1}{2}},-{\tfrac {\sqrt {3}}{2}}\right)}

są jednostkowe i ortogonalne, ale baza ortonormalna, którą tworzą, nie spełnia definicji bazy standardowej.

Uogólnienia

Istnieje również baza standardowa pierścieni wielomianów n {\displaystyle n} zmiennych nad ciałem, mianowicie baza jednomianów.

Wszystkie poprzednie bazy były przypadkami szczególnymi rodziny

( e i ) i I = ( ( δ i j ) j I ) i I , {\displaystyle (e_{i})_{i\in I}=((\delta _{ij})_{j\in I})_{i\in I},}

gdzie I {\displaystyle I} jest dowolnym zbiorem, a δ i j {\displaystyle \delta _{ij}} to symbol Kroneckera, równy zeru, jeżeli i j {\displaystyle i\neq j} i równy jedności, jeśli i = j . {\displaystyle i=j.} Rodzina ta jest bazą kanoniczną R {\displaystyle R} -modułu (modułu wolnego) R ( I ) {\displaystyle R^{(I)}} wszystkich rodzin f = ( f i ) {\displaystyle f=(f_{i})} z I {\displaystyle I} w pierścień R , {\displaystyle R,} które są zerami z wyjątkiem skończonej liczby współczynników, jeżeli przyjmie się, że 1 {\displaystyle 1} to 1 R , {\displaystyle 1_{R},} czyli jedność w R . {\displaystyle R.}

Inne

Istnienie innych baz standardowych stało się obiektem zainteresowań geometrii algebraicznej, poczynając od pracy Hodge’a z 1943 dotyczącej grassmannianów. Dziś jest to część teorii reprezentacji nazywanej teorią jednomianów standardowych. Ideę bazy standardowej w uniwersalnej algebrze obwiedniej (ang. universal enveloping algebra) algebry Liego uzyskuje się na mocy twierdzenia Poincarégo-Birkhoffa-Witta.

Bazą standardową nazywa się też czasami bazę Gröbnera.

Zobacz też

Bibliografia

  • Patrick J. Ryan: Euclidean and non-Euclidean geometry: an analytical approach. Cambridge; New York: Cambridge University Press, 1986, s. 198. ISBN 0-521-27635-7.
  • Philip J. Schneider, David H. Eberly: Geometric tools for computer graphics. Amsterdam; Boston: Morgan Kaufmann Publishers, 2003, s. 112. ISBN 1-55860-594-0.
  • p
  • d
  • e
Wektory i działania na nich
Układy wektorów i ich macierze
Wyznaczniki i miara układu wektorów
Przestrzenie liniowe
Odwzorowania liniowe
i ich macierze
Diagonalizacja
Iloczyny skalarne
Pojęcia zaawansowane
Pozostałe pojęcia
Powiązane dyscypliny
Znani uczeni