Śluza Czyżkówko

Śluza Czyżkówko

Wrota
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Miejscowość	Bydgoszcz
Droga wodna	Wisła-Odra
Lokalizacja	na 16,0 km
Dane techniczne
Długość	57,4 m
Szerokość	9,6 m
Różnica poziomów	7,52 m
Wrota	stalowe dwuskrzydłowe
Rodzaj napędu	elektryczny, awaryjny ręczny
Położenie na mapie Bydgoszczy Śluza Czyżkówko
Położenie na mapie Polski Śluza Czyżkówko
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Śluza Czyżkówko
53°08′00″N 17°57′04″E/53,133333 17,951111
Multimedia w Wikimedia Commons

Zobacz galerię związaną z tematem: Węzeł wodny i waterfront Bydgoszczy

Śluza Czyżkówko – śluza na Kanale Bydgoskim w Bydgoszczy.

Stanowi jedną z budowli hydrotechnicznych Kanału Bydgoskiego, zarządzaną przez Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Bydgoszczy, Zarząd Zlewni w Inowrocławiu. Jest to śluza nr 4 drogi wodnej Wisła-Odra, która jest elementem międzynarodowej drogi wodnej E-70.

Lokalizacja

Śluza znajduje się przy ul. Mińskiej na osiedlu Flisy w Bydgoszczy.

Historia

Śluza została oddana do użytku w 1915 r. podczas przebudowy Kanału Bydgoskiego. Oddano wówczas do użytku nowy dwukilometrowy odcinek Kanału, podczas gdy odcinek stary o długości 3,5 km (z pięcioma śluzami) wyłączono z użytku przekształcając go w park.

W 2005 r. śluzę Czyżkówko wraz z budynkami towarzyszącymi wpisano do rejestru zabytków województwa kujawsko-pomorskiego^[1].

Charakterystyka

Jest to śluza betonowa II klasy z okładziną ceglaną. W skład obiektu wchodzą: śluza żeglugowa i dwa zbiorniki oszczędnościowe.

Jej parametry spełniają wymogi II klasy według klasyfikacji śródlądowych dróg wodnych. Posiada zamknięcia górne w postaci klapy stalowej oraz dolne wrota wsporne, stalowe dwuskrzydłowe. Napęd śluzy jest elektryczny i awaryjny ręczny. Praktyczny czas śluzowania wynosi 20 minut. Napełnianie śluzy odbywa się poprzez galerie biegnące wzdłuż budowli, obustronnie w ścianach bocznych. Dwa zbiorniki oszczędnościowe o pojemności 9 mln l są wykorzystywane w celu zmniejszenia ilości wody potrzebnej do śluzowania i dodatkowo umożliwiają jej wielokrotne użycie. Śluza posiada dodatkowe urządzenia do przepuszczania wody.

Na zamknięciach śluzy znajdują się dwa przejścia technologiczne o szerokości 1 m i długości 9,6 m. Kładka na głowie górnej w czasie śluzowana chowa się pod wodę, natomiast kładka na głowie dolnej razem ze skrzydłami wrót rozchyla się na boki^[1].

Poziomy

Śluza umożliwia podniesienie jednostek o 7,52 m; od 43,46 do 50,98 m n.p.m.

Zobacz też

• Kanał Bydgoski
• Mosty w Bydgoszczy

Przypisy

Bibliografia

• Marek Badtke: Kanał Bydgoski: Bydgoszcz, 2006.
• Krzysztof Bartowski: W 231. rocznicę Kanału Bydgoskiego (1774-2005). [w:] Materiały do dziejów kultury i sztuki Bydgoszczy i regionu. Zeszyt 10. Bydgoszcz 2005.
• Walenty Winid: Kanał Bydgoski: Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Popierania Nauki, 1928.
• Agnieszka Woźniak-Hlebionek. Kanał bydgoski, Brda i Noteć w pruskich planach inwestycyjnych w latach 1773–1915. [w:] Kronika Bydgoska XXIII (2001). Bydgoszcz 2002.
• Program Rewitalizacji i Rozwoju Bydgoskiego Węzła Wodnego na stronie Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Bydgoszczy
• O Kanale Bydgoskim na portalu Kanały.info. kanaly.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-05)].

Linki zewnętrzne

• RZGW w Poznaniu
• Program Rewitalizacji i Rozwoju Bydgoskiego Węzła Wodnego na stronie Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Bydgoszczy
• Kanały.info. kanaly.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-18)].
• Zdjęcia kanałów przelewowych śluzy od wewnątrz
• Zdjęcia śluzy z czasu budowy 1 2