Saksonya-Weimar Dükalığı

Saksonya-Weimar Dükalığı Herzogtum Sachsen-Weimar (Almanca)
1572-1809
Bayrak Arma
Tür	Kutsal Roma İmparatorluğu devleti (1806'ya kadar)
Başkent	Weimar
Yaygın dil(ler)	Almanca Üst Sakson Almancası Thüringen lehçesi Yidiş
Hükûmet	Feodalizm
Tarihçe
Tarihî dönem	Yeni Çağ
• Erfurt'un Bölünmesi 1572 • Saxe-Altenburg'un bölünmesi 1602 • Eisenach ve Gotha'nın bölünmesi 1672 • Saxe-Jena ve Saxe-Eisenach'ın bölünmesi 1640 • Saxe-Eisenach ile birleşti 1741 • Birleşerek Saxe-Weimar-Eisenach'ı kurdu. 1809
Öncüller Ardıllar Saksonya Dükalığı (1547–1572) Saksonya-Weimar-Eisenach

Saksonya-Weimar (Almanca: Sachsen-Weimar), bugünkü Thüringen'de Wettin hanedanının Ernestine kolunun elinde bulunan Saksonya dükalıklarından biriydi. Baş şehri ve başkenti Weimar'dı. Weimar kolu, Wettin Hanedanı'nın soyağacı olarak en kıdemli koluydu.

Tarihi

Leipzig'in Bölünmesi

15. yüzyılın sonlarında, Weimar çevresi de dahil olmak üzere bugünkü Thüringen'in büyük bir kısmı Saksonya Wettin Seçmenleri'nin elindeydi. 1485 Leipzig Antlaşması'na göre Wettin toprakları Saksonya Seçmeni Ernest ile küçük kardeşi Albert III arasında paylaştırılmış, Thüringen'deki batı toprakları ile birlikte seçme hakkı ailenin Ernestine koluna verilmişti.^[1]

Ernest'in torunu Saksonya Seçmeni I. John Frederick, Habsburg imparatoru V. Charles'a karşı Lutherci Schmalkaldic Birliği'nin isyanına katıldıktan sonra 1547 Wittenberg Kapitülasyonu'nda seçim itibarını kaybetmiş, yenilmiş, yakalanmış ve yasaklanmıştır. Bununla birlikte, 1552 Passau Barışı'na göre affedildi ve Thüringen'deki topraklarını elinde tutmasına izin verildi. 1554'te ölümü üzerine oğlu John Frederick II, Gotha'da ikamet eden "Saksonya Dükü" olarak onun yerine geçti. Düklük makamını yeniden elde etme girişimleri başarısız oldu: 1566 yılında soyguncu baron Wilhelm von Grumbach'ın kışkırttığı isyan sırasında dük, İmparator Maximilian II tarafından yasaklandı ve ömür boyu hapsedildi.

Erfurt'un Bölünmesi

John Frederick II'nin yerine Weimar'da küçük kardeşi John William geçti, ancak o da Fransa Kralı Charles IX ile yaptığı ittifak nedeniyle kısa sürede imparatorun gözünden düştü. 1572 yılında Maximilian II, Ernestine topraklarının Dük John William ve hapsedilen John Frederick II'nin hayatta kalan iki oğlu arasında paylaştırıldığı Erfurt Bölünmesi'ni yürürlüğe koydu. John William Saksonya-Weimar Dükalığı'nı elinde tutarken, küçük yeğenleri Coburg ve Eisenach çevresindeki güney ve batı bölgelerini aldı.

Bu bölünme sayısız bölünmenin ilkiydi; sonraki üç yüzyıl boyunca düklerin birden fazla oğlu olduğunda topraklar bölündü ve dükler doğrudan varisleri olmadan öldüğünde yeniden birleştirildi, ancak tüm topraklar Wettin ailesinin Ernestine kolunda kaldı. Sonuç olarak, Saksonya-Weimar Dükalığı birden fazla kez küçüldü ve büyüdü. Bu dönem boyunca Thüringen eyaletleri tipik olarak çeşitli büyüklüklerde bitişik olmayan birkaç parselden oluşuyordu. Siyasi güçten yoksun bu küçük devletlerin hükümdarları, konutlarında görkemli monarşik haneler kurdular ve daha büyük kültürel başarıların peşine düştüler.

Kaybın altında ezilen Dük John William 1573'te öldü ve yerine oğlu I. Frederick William geçti. 1602'de ölümü üzerine Saksonya-Weimar Dükalığı, Saksonya-Altenburg topraklarını alan küçük kardeşi John II ve Frederick William'ın küçük oğlu John Philipp arasında yeniden paylaştırıldı. John'un oğlu Saksonya-Weimar Dükü I. Johann Ernst, annesi Anhaltlı Dorothea Maria'nın 1617'de defnedilmesi vesilesiyle edebi Meyve Verme Cemiyeti'ni(Palmenorden) kurdu.

30 Yıl Savaşları

Palmenorden Otuz Yıl Savaşları patlak verdiğinde Dük I. Johann Ernst, 1620 Beyaz Dağ Muharebesi'nde yenilgiye uğrayan Palatinate "Kış Kralı" V. Frederick yönetimindeki Protestan Bohemya mülklerini destekledi. İmparator Ferdinand II tarafından unvanı elinden alınan Ernst, Katolik Habsburg hanedanının şiddetli bir muhalifi olarak kaldı ve 1626'da Ernst von Mansfeld'in Macaristan seferinde öldü.

1620'den beri kral naibi olan küçük kardeşi Wilhelm, onun ölümü üzerine bu görevi üstlendi. Önceleri Protestan kaygıların savunucusu olan Wilhelm, İsveç Kralı Gustavus Adolphus'un ölümünden sonra, Kardinal Richelieu'nun emrinde Fransız hizmetine giren küçük kardeşi Saxe-Weimarlı General Bernard'ın muhalefetine rağmen, Albertine kuzenlerinin imparatorla müzakere ettiği 1635 Prag Barışı'na uymayı tercih etti. Bununla birlikte, birçok Alman mülkünde olduğu gibi Weimar toprakları da savaşlar ve veba salgınları nedeniyle harap oldu.

1638'de Ernestin Saxe-Eisenach ve Saxe-Coburg kolu Dük John Ernest'in ölümü üzerine ortadan kalkınca, Saxe-Weimar'lı Wilhelm onun mülklerinin büyük bir kısmını miras aldı. Ancak 1640'ta küçük kardeşleri I. Ernest ve IV. Albert'i de işin içine katarak Saxe-Gotha ve kısa ömürlü Saxe-Eisenach Dükalıklarını (yeniden) kurdu. 1644'te Dük Albert'in ölümü üzerine Düklük tekrar dağıldı.

Ernestine topraklarının bir başka yeniden düzenlenmesi 1672 yılında, Dük John Phillip'in soyundan gelen Saksonya-Altenburg Dükü Frederick William III'ün varissiz ölmesi ve kuzeni Saxe-Weimar Dükü Johann Ernst II'nin, 1602 yılında Saxe-Weimar topraklarından ayrılan dükalığının bazı kısımlarını miras olarak almasının ardından gerçekleşti. Johann Ernst II, genişleyen Saxe-Weimar topraklarını hemen kendisi ve Saxe-Eisenach ve Saxe-Jena Dükalıklarını alan küçük kardeşleri John George I ve Bernhard II arasında paylaştırdı ve Bernhard'ın oğlu Dük Johann Wilhelm'in 1690'da ölümü üzerine Saxe-Weimar'a geri döndü.

Kaynakça