Skerdileda

Scerdilaidas (Skerdilaidas), iz plemena Ardijejaca, sin kralja Pleuratusa I i brat kralja Agrona, je bio ilirski vladar od 212. do 206. godine pne. Nakon smrti kralja Agrona, Ilirijom je vladala njegova druga žena, kraljica Teuta, i to kao regent umjesto Agronovog maloljetnog sina Pineusa kojeg mu je rodila prva žena, Triteuta.

Teuta je pokušala proširiti teritorije osvajanjem preostalih grčkih kolonija: osvojila je Dyrrachium (Drač), grad Phoenice se predao a flota pod vođstvom Scerdilaidasa poharala je Krf i Sarandu.

Scerdilaidas je bio saveznik Filipa V Makedonskog u periodu prije 218. godine pne. mada je ilirska podrška Makedoncima u borbi protiv Etolskih Grka iste godine bila narušena neslaganjima između vladara pojedinih gradova. (Postoji i raniji primjer ilirske podrške Makedoncima u odbrani od Etolskih Grka, naime, ilirski kralj Agron je 231. godine pne. na molbu Demetriosa II poslao 100 brodova i 5.000 ratnika u odbranu Mediona i tom su prilikom Etolski Grci natjerani u bijeg a ilirska vojska zarobila veliki ratni plijen. Također ima i više primjera o neslozi pojedinih lokalnih vlastodržaca u Iliriji, npr. izdaja Demetrijusa Hvaranina u vrijeme rata protiv Rima, za vrijeme vladavine kraljice Teute. Generalno je cijeli period bio obilježen sklapanjem i raskidanjem savezništava između ilirskih, makedonskih, grčkih i rimskih subjekata.)

Oko 217. godine pne. Scerdilaidas je prestao pružati podršku Filipu V tvrdeći da obećane "subvencije" nisu odavno bile plaćene. Poslao je 15 svojih brodova pod izgovorom da idu preuzeti novac i dopratiti dragocjeni teret natrag ali su južno od ostrva Krf napali dvojicu Filipovih prijatelja i zarobili im četiri broda. Nakon toga, ilirski brodovi su nastavili presretati i pljačkati brodove i južno od Peloponeza.

Iliru imali moćnu flotu brzih i okretnih brodova koja je bila strah i trepet za mnoge u to vrijeme, čak je i moćni Rim oklijevao intervenirati u odbranu ilirskih žrtava (vjerovatno i zbog zauzetosti ratovanjem na drugim frontovima (Drugi punski rat, protiv Kartage). No, piratstvo nije bilo neuobičajeno, to je bila "unosna aktivnost" i njome su se bavili svi.

Također 217. godine pne. Scerdilaidas je oteo nekoliko makedonskih gradova u Pelagoniji i Dasareti, no Filip ih je brzo ponovo osvojio kao i Scerdilaidasove posjede oko Ohridskog jezera. 213. godine pne. Filip zauzima Lisus a nekoliko obližnjih gradova se dobrovoljno predalo. Zbog Scerdilaidasovog savezništva sa Rimom, makedonska vojska je često napadala ilirske teritorije oko 210. godine pne.^[1] bio je ilirski kralj iz plemena Dardanaca

Scerdialidas je imao sina, Pleuratusa II, koji je s njim učestvovao u bitkama.

Za razliku od većine drugih ilirskih vladara o kojima postoje tek oskudni podaci, Scerdilaidas se pominje u djelima historičara Apijana, Livija i Polibija i to u njihovim hronikama rimskih i grčkih ratova.

Apijan je zapisao da Iliri 230. godine pne. nisu poharali samo obale Elisa i Mesenije na zapadnoj obali Peloponeza već osvojili i Phoenice u Epiru te primorali Epirsku ligu da uđe u savez s njima. Osim pomorskog piratstva, Scerdilaidas je izvršio i kopnenu invaziju na Epir.^[2]

Polibije navodi, između ostalog, da su Scerdilaidas i Demetrijus Hvaranin početkom 220. godine pne. otplovili sa 90 brodova do Kiklada, arhipelaga u Egejskom moru i tamo vršili pljačke.

Tako Livije navodi da je rimski Senat 217. godine pne. "ljubazno podsjetio" Pineusa da plati danak koji je Teuta bila primorana plaćati nakon poraza u prvom rimsko-ilirskom ratu, odnosno, "da će /Rim/ u slučaju odgođenog plaćanja prihvatiti ilirske taoce dok se dug na otplati". Vjerovatno je to bio jedan od razloga Scerdilaidasovog odlaska u pljačku brodova i grčkih gradova.

• John Hazel, Who's who in the Roman World, 2001, ISBN 0-415-22410-1, ISBN 978-0-415-22410-9
• Polibije, Historije
• Livije, Ab Urbe Condita
• Apijan, Historija Rima
• Greenwalt, William S. (2010). „Macedonia, Illyria, and Epirus”. A Companion to Ancient Macedonia. Oxford, Chichester, & Malden: Wiley-Blackwell. str. 279–305. ISBN 978-1-4051-7936-2. 
• Hammond, Nicholas Geoffrey Lemprière (1989). The Macedonian State: Origins, Institutions, and History. Oxford: Clarendon Press. ISBN 0-19-814883-6. 
• Worthington, Ian (2008). Phillip II of Macedonia. New Haven and London: Yale. ISBN 978-0-300-12079-0. 

Iliri - Ilirija - Ilirik - Veliki ilirski ustanak Ilirski vladari Agron - Balej - Bardilis - Baton - Epulon - Gencije - Glauk - Grabos - Klit - Longar - Mitilos - Monun - Pineus - Pleuratus - Demetrije Hvaranin - Skerdileda - Sira - Teuta Ilirski gradovi Aenona - Albanopolis - Amantia - Andetrium - Arduba - Basanija - Daorson - Damastion - Delminijum - Doklea - Lihnidos - Meteon - Narenta - Nezakcij - Ninia - Promona - Risinium - Škodra - Uscana Ilirska plemena Abri - Albani - Amantini - Andizeti - Ardijejci - Azali - Arijani - Autarijati - Bilioni - Breuci - Glindioni - Dalmati - Daorsi - Dasareti - Derentini - Deuri - Dezitijati - Dindari - Dicioni - Dokleati - Enhilejci - Grabi - Haonci - Helidonci - Jasi - Kolapijani - Labeati - Mezeji - Melkumani - Molosi - Partini - Piketi - Pirusti - Salentini - Sardeati - Taulanti Ilirsko-tračanska Dardanci - Galabri - Peonci - Tunati Ilirsko-keltska Latobici - Skordisci Ilirsko-venetska Histri - Japodi - Karni - Katari - Liburni Nezavisna Dauni - Japigi - Mesapi - Peuceti