Wysokość astronomiczna

Wysokość astronomiczna, elewacja^[1] – kąt między płaszczyzną horyzontu astronomicznego a kierunkiem na ciało niebieskie.

W astronawigacji przyrządem do wyznaczania wysokości astronomicznej jest sekstant.

Wysokość astronomiczna wraz z azymutem są współrzędnymi w układzie horyzontalnym i określają chwilowe położenie ciała niebieskiego. Wysokość jest oznaczana symbolem ${\displaystyle a}$ i wiąże się z odległością zenitalną ${\displaystyle z}$ wzorem: ${\displaystyle z=90^{\circ }-a}$^[2].

Przypisy