Wspinaczka piaskowcowa

Ten artykuł od 2017-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wspinaczka piaskowcowa jest rodzajem wspinaczki skalnej uprawianej w piaskowcu i w związku z niewielką odpornością mechaniczną tego rodzaju skały oraz uwarunkowaniami historycznymi posługująca się dość specyficznym zestawem reguł i zasad.

Zasady

Wspinając się w piaskowcu nie używa się magnezji, ani metalowego sprzętu do asekuracji własnej (np. kostek), z uwagi na możliwość uszkodzenia skały oraz tradycję. Asekurację prowadzi się ze specjalnych pętli zakończonych odpowiednimi węzłami oraz ze stałych punktów asekuracyjnych (odpowiednio wydłużonych i wzmocnionych ringów nazywanych ringami piaskowcowymi). W większości rejonów, w których obowiązuje etyka piaskowcowa, zabroniona jest wspinaczka na wędkę, a także instalowanie stałych punktów asekuracyjnych ze zjazdu: oznacza to, że zarówno wiercenie otworów jak i osadzanie ringów należy przeprowadzać podczas wspinaczki z asekuracją dolną.