Tetricus II

Tetrykus II

Gaius Pius Esuvius Tetricus

Cesarz rzymski

Okres

od 273
do 274

Dane biograficzne

Ojciec

Tetrykus I

Moneta

Antoninian Tetrykusa II typu SPES AVGG z personifikacją Nadziei

Multimedia w Wikimedia Commons

Tetrykus II, Gaius Pius Esuvius Tetricus – rzymski uzurpator w zachodniej części cesarstwa w latach 273-274.

Był ostatnim samozwańczym władcą tzw. Imperium Galliarum ze stolicą w Trewirze, jednym z następców Marka Kasjanusa Postumusa, który ogłosił się cesarzem w roku 260 n.e.

Panował wraz z ojcem Tetrykusem I jako cezar i nosił tytuł princeps iuventutis^[1]. Materiał numizmatyczny w postaci monet emitowanych z inskrypcją IMPP AVGG (Imperatores Augusti duo) świadczyłyby o jego późniejszym podniesieniu do godności augusta jako współrządcy^[2]. Dobrowolnie poddał się prawowitemu cesarzowi rzymskiemu, Aurelianowi w 273 roku n.e. i w rok później, wraz z pokonaną królową Palmyry, Zenobią, był prowadzony w uroczystym pochodzie triumfalnym cesarza^[3]^[4].

Przypisy

↑ Suski 2008 ↓, s. 62.
↑ Słownik 2001 ↓, s. 185.
↑ Kotula 2006 ↓, s. 129.
↑ Vogt 1993 ↓, s. 74–75.

Bibliografia

Tadeusz Kotula: Aurelian i Zenobia. Wrocław: Ossolineum, 2006. ISBN 83-04-04593-1.
Robert Suski: Konsolidacja Cesarstwa rzymskiego za panowania cesarza Aureliana 270–275. Kraków: Avalon, 2008. ISBN 978-83-60448-42-7.
Joseph Vogt: Upadek Rzymu. Tłum. Adam Łukaszewicz. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1993. ISBN 83-06-02312-9.
Słownik cesarzy rzymskich. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2001. ISBN 83-7177-185-1.