Szreńsk

Szreńsk
wieś
Ilustracja
Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

mławski

Gmina

Szreńsk

Liczba ludności (2011)

1164[2][3]

Strefa numeracyjna

23

Kod pocztowy

06-550[4]

Tablice rejestracyjne

WML

SIMC

0127953[5]

Położenie na mapie gminy Szreńsk
Mapa konturowa gminy Szreńsk, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Szreńsk”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Szreńsk”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Szreńsk”
Położenie na mapie powiatu mławskiego
Mapa konturowa powiatu mławskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Szreńsk”
Ziemia53°00′38″N 20°07′24″E/53,010556 20,123333[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Nagrobek Feliksa Srzeńskiego
Pieta ze Szreńska
Stara zabudowa drewniana w centrum

Szreńsk – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim, w gminie Szreńsk[5][6], na Mazowszu, nad rzeką Mławką. Siedziba gminy Szreńsk oraz rzymskokatolickiej parafii św. Wojciecha. Dawniej prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1383 roku położone było w XVI wieku w województwie płockim[7], zdegradowane w 1869 roku[8]. Do 1954 roku siedziba wiejskiej gminy Mostowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Szreńsk leży 20 km na pd.-za. od Mławy i ok. 100 km na pn.-za. od Warszawy. Jest stolicą historycznej krainy ziemi zawkrzeńskiej.

Historia

Pierwsze ślady osadnictwa w Szreńsku pochodzą z przełomu IX i X wieku, w tym czasie w rozlewisku rzek Mławki i Szronki powstał gród otoczony wałami ziemno-kamiennymi. Prawdopodobnie gród powstał po przeniesieniu osadnictwa z lewego, położonego wyżej brzegu rzeki Mławki. Był to ośrodek dużego okręgu grodowego. Gród wielokrotnie był niszczony co było związane z jego lokalizacją na terenach granicznych z Prusami. W wieku XII, najprawdopodobniej za panowania Bolesława Krzywoustego, gród został powiększony, wzmocniony przez podwyższenie wałów a wokół niego wyrosła osada i w takim kształcie Szreńsk przetrwał następne 100 lat do najazdu Prusów, gdy został ponownie zniszczony. Odkryte w wyniku badań archeologicznych zabytki wskazują, że mieszkańcy grodu zajmowali się garncarstwem, kowalstwem, hodowlą bydła i rolnictwem. W wieku XIII Szreńsk został ponownie odbudowany. Po raz pierwszy w źródłach pisanych Szreńsk pojawia się w 1240 roku. Przywilej lokacyjny na prawie chełmińskim Szreńskowi nadał Siemowit IV w roku 1383 w Płońsku, w tym samym dokumencie potwierdza wcześniejsze nadanie Szreńska Stanisławowi Gradowi z Kowalewa, który zmienia nazwisko na Szreński i w rękach rodu Szreńskich pozostaje Szreńsk przez 170 lat. W pierwszej połowie XVI wieku Feliks Srzeński, ostatni z rodu, w miejscu dawnego grodziska wybudował okazały zamek obronny, z murami obwodowymi, czterema basztami, budynkiem mieszkalnym i budynkiem bramnym oraz kaplicą, przebudował kościół parafialny (1531 zakończenie budowy). Kościół bez większych zmian przetrwał do dzisiaj i stanowi perłę późnego gotyku północnego Mazowsza. W 1554 Szreńsk przeszedł na własność biskupa płockiego Andrzeja Noskowskiego. W 1656 miasto zajęli Szwedzi, a na zamku stacjonował szwedzki garnizon. Na około trzy tygodnie przed bitwą pod Warszawą do Szreńska przybył z wizytacją oddziałów Karol X Gustaw. W latach 1768-1771 zamek w Szreńsku wykorzystywali Konfederaci barscy pod dowództwem Józefa Sawy Calińskiego, który ranny w bitwie pod Szreńskiem 26 kwietnia 1771, dostał się do niewoli rosyjskiej. Po II rozbiorze Polski Szreńsk wszedł w skład Prus, a jego właścicielem został Karol Ludwik Erhard Knobloch, na którego polecenie zostały rozebrane gotyckie fortyfikacje zamku, a część mieszkalną przebudowano na klasycystyczną rezydencję, m.in. dobudowując jeden trakt od zachodu. Pałac przetrwał do pożaru w 1948 r., obecnie pozostaje w ruinie. W roku 1869 Szreńsk stracił prawa miejskie, a wniosek o ich przywrócenie został w 2020 odrzucony z uwagi na sprzeciw mieszkańców i rolniczy charakter miejscowości[9].

Zabytki

  • Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Szreńsku – XVI-wieczny gotycki kościół z cegły gotyckiej z widocznym wzorem zendrówki, prezbiterium jest sklepione świetnie zachowanym sklepieniem gwiaździstym a kaplica Św. Anny kryształowym.
  • Mur ceglany otaczający kościół zbudowany w XVI w. Cechą charakterystyczną muru są nisze po jego wewnętrznej stronie.
  • Dzwonnica drewniana z końca XVIII w.
  • Kaplica cmentarna z drugiej polowy XIX w.
  • W centrum Szreńska znajduje się skwerek, w którego środku leży duży kamień. Na nim wisi herb Szreńska. Na skwerze znajduje się również flaga Unii Europejskiej i flaga Polski.
  • Tablica pamiątkowa na środku rynku w miejscu dawnego ratusza.
  • Ruiny zamku (przebudowanego w pocz. XIX w. na rezydencję - pałac), oficyny dworskiej i park zamkowy. Pałac eksploatowany po 1945 r. jako szkoła, spłonął w 1948 r., nieodbudowany - pozostaje w ruinie
 Osobny artykuł: Zamek w Szreńsku.
  • Kościół parafialny pw. św. Wojciecha i NMP, XVI-XVIII, (nr rej.: A-118 z 23.03.1962[10])
    • Drewniana dzwonnica
  • Kaplica cmentarna pw. św. Barbary, ul. Żuromińska, 1886 (nr rej.: A-1203 z 20.08.2013[10])
  • Zespół zamkowy, XVI, XIX, (nr rej.: A-87 z 6.08.1959[10])
    • Zamek (ruina)
    • Wozownia (ruina)
    • Park
  • Dom, Rynek, XVIII (nie zachowany), (nr rej.: 667/62 z 12.04.1962 [10])
  • Wiatrak koźlak, ul. Wiatraczna 12, XIX, (nr rej.: A-333 z 16.11.1998[10])

Przypisy

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 135990
  2. Wieś Szreńsk w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-10-10] , liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2019-09-26].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1258 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
  5. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 188.
  8. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 76-77.
  9. Projekt rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast, nadania niektórym miejscowościom statusu miasta, zmiany nazwy gminy oraz siedziby władz gminy
  10. a b c d e Rejestr zabytków nieruchomych – województwo mazowieckie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 63 [dostęp 2015-10-07] .

Bibliografia

Marek Piotrowski, Szreńsk - miasto zapomniane, Warszawa 1986, wyd. Społeczny komitet obchodów 600-lecia Szreńska, Mazowiecki Ośrodek Badań Naukowych im. Stanisława Herbsta, Ciechanowskie Towarzystwo Naukowe, ISSN 0208-8894
Katalog Zabytków Sztuki, Zesz. 9. Mława i okolice (d. pow. mławski), opr. I. Galicka, H. Sygietyńska i M. Kwiczala, 1985

Zobacz też

Linki zewnętrzne

  • Szreńsk, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 45 .
  • p
  • d
  • e
Gmina Szreńsk
  • Siedziba gminy: Szreńsk
  • p
  • d
  • e
Powiat mławski (1867–1975)
Przynależność wojewódzka
  • gubernia płocka (1867–1915)
  • woj. warszawskie (II RP) (1919–39)
  • woj. warszawskie (1945–75)
Miasta
Gminy wiejskie
(1867–1954 i 1973–75)
  • Dąbrowa (do 1954)
  • Dębsk (do 1954)
  • Iłowo-Osada (od 1973)
  • Kosiny (Stare) (do 1954)
  • Mława (do 1954)
  • Mostowo (do 1954)
  • Niechłonin (do 1954)
  • Radzanów (od 1973)
  • Ratowo (do 1954)
  • Rozwozin (do 1954)
  • Stupsk
  • Szczepkowo (do 1954)
  • Strzegowo-Osada (od 1973)
  • Szreńsk (od 1973)
  • Szydłowo (od 1973)
  • Turza (Mała)
  • Unierzyż (do 1954)
  • Wieczfnia Kościelna (od 1973)
  • Wiśniewo (od 1973)
  • Zielona (do 1954)
  • Zieluń (do 1954)
Gromady
(1954–72)
  • Białuty ( 1956–57)
  • Bogurzyn (1954–61)
  • Bońkowo Podleśne (1954–59)
  • Chmielewo Wielkie (1954–59)
  • Chromakowo (1954–55 )
  • Dąbrowa (1954–61)
  • Dębsk (1954–59)
  • Dłutowo (1954–55 )
  • Dobrogosty ( 1956–61 ())
  • Garlino-Komonino ( 1956–59)
  • Gościszka (1954–55 )
  • Iłowo ( 1956–72)
  • Janowiec Kościelny (1954 )
  • Konopki (1954–72)
  • Kowalewko (1954–59)
  • Kowalewko (1961–72)
  • Krzywki-Bratki (1954–55 )
  • Kuczbork Osada (1954–55 )
  • Liberadz (1959–72)
  • Lipowiec Kościelny (1954–72)
  • Lubowidz (1954–55 )
  • Łomia (1954–59)
  • Niechłonin (1954–55 )
  • Nosarzewo Borowe (1959–72)
  • Nowawieś / Nowa Wieś (1954 )
  • Piegłowo (1954–59)
  • Raczyny (1954–55 )
  • Radzanów (1954–72)
  • Rochnia (1954–59)
  • Rumoka (1954–59)
  • Rydzyn Szlachecki (1954–59)
  • Sarnowo (1954–55 )
  • Sinogóra (1954–55 )
  • Strzegowo-Osada (1954–72)
  • Stupsk (1954–72)
  • Szczepkowo Borowe (1954 )
  • Szreńsk (1954–72)
  • Szydłowo (1954–72)
  • Turza Mała (1954–72)
  • Unierzyż (1954–59)
  • Uniszki Zawadzkie (1954–72)
  • Wieczfnia Kościelna (1954–72)
  • Windyki (1954–59)
  • Wiśniewo (1954–72)
  • Wyszyny Kościelne (1954–59)
  • Zielona (1954–55 )
  • Zieluń-Osada (1954–55 )
  • Żurominek (1954–61)
  • p
  • d
  • e
Miasta zdegradowane reformą carską z 1869–1870

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).