Sylwestr Sembratowycz
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| |||
| Kraj działania | Austro-Węgry | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 3 września 1836 | ||
| Data i miejsce śmierci | 4 sierpnia 1898 | ||
| Miejsce pochówku | |||
| arcybiskup metropolita lwowski i halicki | |||
| Okres sprawowania | 1885–1898 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 1 listopada 1860 | ||
| Nominacja biskupia | 28 lutego 1879 | ||
| Chirotonia biskupia | 20 kwietnia 1879 | ||
| Kreacja kardynalska | 29 listopada 1895 | ||
| Kościół tytularny | |||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
| Data konsekracji | 20 kwietnia 1879 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Josyf Sembratowycz | ||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Sylwestr Sembratowycz, ukr. Сильвестр Сембратович, pol. Sylwester Sembratowicz (ur. 3 września 1836 w Desznicy, zm. 4 sierpnia 1898 we Lwowie) – duchowny greckokatolicki, biskup pomocniczy lwowski w latach 1879-1885, arcybiskup metropolita lwowski od 1885, kardynał prezbiter od 1895.
Życiorys
Uczył się w szkołach ludowych w Jaśle, Gorlicach i Tarnowie, do gimnazjum uczęszczał w Przemyślu, Lwowie i Wiedniu. W 1853 roku studiował w Kolegium Greckim w Rzymie[1]. Święcenia kapłańskie przyjął w 1860. Uzyskał tytuł doktora św. teologii. Był prefektem seminarium duchownego we Lwowie. W 1869 roku został profesorem dogmatyki na wydziale teologicznym uniwersytetu Lwowskiego. W 1872 i 1878 był dziekanem tego Wydziału. Biskup sufragan lwowski w latach 1879-1885. Arcybiskup metropolita lwowski od 1885, kreowany kardynałem prezbiterem w 1895. W 1894 roku papież Leon XIII mianował go asystentem tronu papieskiego i hrabią rzymskim, a w 1895 kardynałem[2]. 25 czerwca 1896 przydzielony mu został kościół tytularny Santo Stefano al Monte Celio.
Był członkiem Izby Panów Rady Państwa i Sejmu Krajowego kadencji V, VI, VII (1882-1901).
Pochowany w podziemiach Katedry św. Jura we Lwowie[3].
Odznaczenia
- Order Korony Żelaznej I klasy(1893)[4]
- Tajny radca cesarski
Przypisy
- ↑ Dmytro Blazejowskyj, Ukrainian and Bielorussian students at the Pontifical Greek College of Rome (1576-1976), Analecta Ordinis S. Basilli Magni, Sect. II, vol. X (XVI), fasc. 1-4, Romae 1979, s. 176.
- ↑ Ks. Dr. Sylwester Sembiratowicz Kurier Lwowski 1898 nr 215 s.5
- ↑ Pogrzeb ś.p. Sembratowicza Kurier Lwowski 1898 nr 219 s.4-5
- ↑ Telegramy "Kuriera lwowskiego" Wiedeń Kurier Lwowski 1893 nr 98 s. 5
Bibliografia
- Kronika. „Kuryer Rzeszowski”, s. 2, Nr 32 z 7 sierpnia 1898.
Linki zewnętrzne
- catholic-hierarchy.org
- p
- d
- e
Zwierzchnicy Kościoła greckokatolickiego (Ukraińskiej Cerkwi greckokatolickiej)
| Metropolici – arcybiskupi kijowscy, haliccy i całej Rusi |
|
|---|---|
| Biskupi unickiej diecezji supraskiej[a] |
|
| Metropolici cerkwi unickiej w Rosji[b] |
|
| Uniccy biskupi chełmscy |
|
| Metropolici haliccy – arcybiskupi lwowscy[d] |
|
| Metropolici – arcybiskupi więksi lwowscy |
|
| Metropolici – arcybiskupi więksi kijowsko-haliccy |
|
- [a] zwierzchnicy Kościoła unickiego pod zaborem pruskim.
- [b] arcybiskupi "prawobrzeżni" – zależni od Rosji, nieuznający mianowanych przez papieża metropolitów rezydujących we Lwowie.
- [c] przewodniczący greckounickiego kolegium w Petersburgu: likwidacja Kościoła unickiego na ziemiach zabranych, pod władzą Imperium Rosyjskiego pozostała jedynie unicka diecezja chełmska na terenie Królestwa Polskiego
- [d] zwierzchnicy grekokatolików w Galicji – zabór austriacki do 1918 r.
