Stanisław Boliński
starszy sierżant | |
Data i miejsce urodzenia | 29 czerwca 1894 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 4 września 1976 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1918–1944 |
Siły zbrojne | Wojsko Polskie |
Jednostki | 27 pułk piechoty |
Stanowiska | dowódca plutonu |
Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka |
Odznaczenia | |
Stanisław Boliński (ur. 29 czerwca 1894 w Starzenicach, zm. 4 września 1976 w Częstochowie) – starszy sierżant Wojska Polskiego, kawaler Srebrnego Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Juliana i Ludwiki z d. Jasińska[1]. Absolwent szkoły miejskiej w Wieluniu. Od 2 października 1916 w składzie POW[1]. Brał udział w akcji rozbrajania żołnierzy niemieckich w listopadzie 1918. Następnie jako dowódca plutonu 10 kompanii III batalionu służył w 27 pułku piechoty z którym walczył podczas wojny polsko–bolszewickiej.
Został odznaczony Orderem Virtuti Militari za „samodzielne uderzenie z plutonem piechoty (30 żołnierzy) na bok i tyły nacierającego baonu bolszewickiego, wskutek czego zaatakowany oddział został zniszczony”[2].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako żołnierz zawodowy w stopniu starszego sierżanta. Brał udział w wojnie obronnej 1939. Od listopada 1939 działał w szeregach Polskiego Związku Wolności w Częstochowie gdzie zajmował stanowisko komendanta Obwodu Śródmieście. Później został zastępcą komendanta głównego, szefem wywiadu i komendantem całego okręgu[2]. Aresztowany przez gestapo w listopadzie 1944, uwolniony przed samym wyzwoleniem w styczniu 1945. Po wkroczeniu wojsk radzieckich aresztowany ponownie przez NKWD i zesłany do Kazachstanu. Z zesłania wrócił w 1949[2]. Po powrocie pracował w Częstochowskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego do emerytury w 1950[2]. Zmarł w Częstochowie i został pochowany na cmentarzu Kule[2].
Życie prywatne
Żonaty z Janiną z d. Oziębło. Mieli dwoje dzieci: Ireneusz (ur. 1924), Halina (ur. 1926)[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1493[2][3]
- Krzyż Niepodległości 29 XII 1933[2]
- Srebrny Krzyż Zasługi[2]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[2]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[2]
Przypisy
Bibliografia
- Lech Mastalski: Polska Organizacja Wojskowa. Okręg Częstochowsko-Wieluński Va/IX 1915-1918. Częstochowa: 2020. ISBN 978-83-945661-1-1.
- Teofil Nowicki: Zarys historii wojennej 27-go pułku piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.