Sobór Trójcy Świętej w Jerozolimie

Sobór Trójcy Świętej

‏קתדרלת השילוש הקדוש‎

sobór
Widok ogólny
Państwo	Izrael
Miejscowość	Jerozolima
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Eparchia	Rosyjska misja prawosławna w Jerozolimie
Wezwanie	Trójcy Świętej
Wspomnienie liturgiczne	Święto Trójcy Świętej niedziela (Pięćdziesiątnicy)
Historia Data rozpoczęcia budowy 1860 Data zakończenia budowy 1863 Data poświęcenia 8 listopada 1863 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna
Dane świątyni Architekt Martin Epinger Świątynia • materiał bud. • liczba wiernych • piaskowiec 1200 osób Kopuła • liczba kopuł 7 Liczba ikonostasów 1 Dzwonnica • typ dzwonnicy wolnostojąca
Położenie na mapie Jerozolimy Sobór Trójcy Świętej
Położenie na mapie Izraela Sobór Trójcy Świętej
31°46′53,53″N 35°13′22,84″E/31,781536 35,223011
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Sobór Trójcy Świętej – prawosławny sobór w Jerozolimie, należący do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. W przeszłości była to główna cerkiew rosyjskiej misji w Jerozolimie.

Historia

Kamień węgielny pod budowę soboru został położony 11 września 1860 natychmiast po zainaugurowaniu działalności rosyjskiej misji prawosławnej w Jerozolimie. Ceremonię przeprowadził jej pierwszy zwierzchnik Cyryl (Naumow) oraz metropolita patriarchatu jerozolimskiego Melecjusz. W pierwotnych planach patronem cerkwi miał być św. Aleksander Newski, patron Rusi oraz ówczesnego cara rosyjskiego Aleksandra II. Ostatecznie jednak postanowiono wyświęcić sobór na cześć Trójcy Świętej^[1]. Pół miliona rubli na budowę soboru przekazał sam car, zaś dalsze 600 tys. napłynęło drogą dobrowolnych składek w całym kraju^[2].

Budowa soboru trwała trzy lata. 8 listopada 1863 został on poświęcony przez patriarchę Jerozolimy Cyryla II razem z przełożonym misji rosyjskiej archimandrytą Antonim (Kapustinem). W tym samym roku obok soboru wzniesiono dzwonnicę. Cerkiew była remontowana w latach 1895–1897, kiedy dokonano wymiany zniszczonych fresków i przemalowano na biało fasadę obiektu. Po powstaniu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji cerkiew przeszła w jego jurysdykcję, w której znajdowała się do 1948.

Architektura

Budynek został wzniesiony z białego piaskowca, z siedmioma zielonymi kopułami. Naśladuje w swojej architekturze najstarsze cerkwie Góry Athos; w celu jak najdokładniejszego odwzorowania ich wyglądu architekt podróżował w to miejsce. Budynek nie zachował jednak czystości stylu greckiego budownictwa Athosu: zawiera elementy architektury klasycystycznej, renesansowej i neobizantyjskiej. David Kroyanker porównywał go z soborem Zwiastowania na moskiewskim Kremlu. Sobór może jednorazowo pomieścić 1200 osób^[2].

Wnętrze soboru naśladuje z kolei tradycje prawosławia rosyjskiego. Ikonostas autorstwa N. Leontiewa został wykonany w 1869 w Petersburgu. Fundatorem królewskich wrót był wielki książę Konstantyn Nikołajewicz. Wszystkie dzwony w soborze zostały przywiezione z Rosji^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Троицкий собор
• Народный каталог православной архитектуры