Sośnica japońska

Ten artykuł od 2019-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Sośnica japońska

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Klad

rośliny naczyniowe

Klad

Euphyllophyta

Klad

rośliny nasienne

Klad

nagonasienne

Rząd

cyprysowce

Rodzina

sośnicowate

Rodzaj

sośnica

Gatunek

sośnica japońska

Nazwa systematyczna

Sciadopitys verticillata (Thunb.) Siebold & Zucc.
Fl. Jap. 2(1): 3 1842^[3]

Synonimy

Pinus verticillata (Thunb.) Siebold
Podocarpus verticillatus (Thunb.) Wall. ex Steud.
Taxus verticillata Thunb^[3].

Kategoria zagrożenia (CKGZ)^[4]

bliski zagrożenia

Systematyka w Wikispecies

Multimedia w Wikimedia Commons

Sośnica japońska (Sciadopitys verticillata Sieb. & Zucc.) – gatunek zimozielonego drzewa, będący jedynym współczesnym przedstawicielem rodziny sośnicowatych (Sciadopityaceae). Jest żywą skamieniałością ze względu na brak bliskich żyjących krewnych. W mezozoiku gatunek był szeroko rozprzestrzeniony. Współcześnie występuje w stanie dzikim tylko w Japonii, gdzie zachował się na nielicznych stanowiskach w naturze na wyspach Honsiu, Kiusiu i Sikoku^[5]. Rośnie tam w górskich, wilgotnych lasach^[5] w wilgotnym klimacie o łagodnych zimach, na żyznych, głębokich i kwaśnych glebach.

Roślina charakterystyczna z powodu okółkowego ułożenia miękkich, dość szerokich igieł. Ze względu na efektowny pokrój jest uprawiana, przy czym wymaga stanowisk wilgotnych – źle znosi susze^[5]. W warunkach polskich polecana do uprawy tylko w zachodniej części kraju.

Pokrój

Morfologia

Pokrój: W stanie dzikim dorasta do 40 m wysokości (po 30 latach osiąga zwykle ok. 10 m)^[5], w Polsce osiąga zwykle 7-8 m. Korona gęsta, stożkowata, u starszych osobników szeroka^[5].
Pień: Kora jest czerwonawo-brązowa^[5] i łuszczy się długimi płatami, pędy brunatno-szare pokryte długimi, łuskowatymi igłami.
Liście: W postaci podwójnych igieł, osiągających do 14 cm długości i 3–4 mm szerokości, wyrastających w okółkach w kątach drobnych liści łuskowatych na końcach pędów, poza tym rozproszone wzdłuż nich^[5].
Organy generatywne: Roślina jednopienna, szyszki męskie kulistawe, wyrastają w skupieniach na końcach krótkopędów, żeńskie wyrastają pojedynczo. Dojrzałe mają kształt kulistawo-jajowaty^[5] długości do 10 cm, nie rozpadają się po dojrzeniu.

Zastosowanie

Roślina ozdobna: W Polsce uprawiana jest głównie w ogrodach botanicznych, arboretach, lecz coraz częściej sadzona jest także w ogrodach ze względu na swoją dostępność w ofercie handlowej.

Zmienność

Przykłady spośród rosnącej liczby kultywarów tego gatunku: 'Aurea', 'Big Filip', 'Gold Star', 'Golden Rush', 'Grüne Kugel', 'Sternschnuppe'.

Przypisy

↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Lignophytes, and Cycadales in particular : Seedplants, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-28] (ang.).
↑ M.J.M.M.J.M. Christenhusz M.J.M.M.J.M. i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI: 10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
↑ ^a ^b Sciadopitys verticillata. [w:] The Plant List [on-line]. The Kew Gardens i in.. [dostęp 2011-11-15]. (ang.).
↑ Sciadopitys verticillata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 24. ISBN 0-333-73003-8.