Siarczek miedzi(II)

Siarczek miedzi
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.

siarczek miedzi(II)

Inne nazwy i oznaczenia
przest. siarczek miedziowy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

CuS

Masa molowa

95,61 g/mol

Wygląd

czarne, bezwonne ciało stałe[1]

Minerały

kowelin

Identyfikacja
Numer CAS

1317-40-4

PubChem

14831

Właściwości
Gęstość
4,76 g/cm³[3]; ciało stałe
Rozpuszczalność w wodzie
33,6 μg/100 g (18 °C)[2]
w innych rozpuszczalnikach
rozpuszczalny w roztworze KCN, słabo rozpuszczalny w roztworze (NH
4
)
2
S
, nierozpuszczalny w etanolu i rozcieńczonych kwasach[2]
Temperatura rozkładu

200 °C[2]

Niebezpieczeństwa
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Substancja nie jest klasyfikowana jako
niebezpieczna według kryteriów GHS[1].
Numer RTECS

GL8912000

Podobne związki
Podobne związki

Cu
2
S

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Siarczek miedzi(II), CuS – nieorganiczny związek chemiczny, sól siarkowodoru i miedzi na II stopniu utlenienia. Występuje w przyrodzie jako ciemnoniebieski minerał kowelin.

Otrzymywanie

Najczystszy CuS jest otrzymywany z pierwiastków. Konieczny do tego proszek miedziany powinien być otrzymany przez pirolizę szczawianu miedzi(II). W pierwszym etapie, zachodzącym w temperaturze pokojowej do proszku miedzianego dodaje się rozcieńczony roztwór siarki w CS
2
. Powstaje wówczas Cu
2
S
[2]:

2Cu + S Cu
2
S

Następnie mieszaninę przenosi się do reaktora, dodaje nadmiar siarki, zamyka hermetycznie i ogrzewa parą przez kilka godzin, uzyskując docelowy związek[2]:

Cu
2
S + S 2CuS

Produkt sączy się, przemywa CS
2
i suszy próżniowo[2].

CuS można też otrzymać poprzez strącanie z roztworu soli miedzi(II) za pomocą siarkowodoru:

Cu2+
+ H
2
S CuS + 2H+

Tak uzyskany związek jest jednak niejednolity[2].

Właściwości

Nie rozpuszcza się w wodzie ani w etanolu. Roztwarza się w wodnym roztworze amoniaku, tworząc związki kompleksowe. Na wilgotnym powietrzu utlenia się do CuSO
4
. Gwałtownie reaguje z silnymi kwasami oraz silnymi utleniaczami[4][5].

Przypisy

  1. a b Copper(II) sulfide, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 003320 [dostęp 2022-06-24]  (niem. • ang.).
  2. a b c d e f g O.O. Glemser O.O., H.H. Sauer H.H., Copper(II) Sulfide, [w:] Handbook of Preparative Inorganic Chemistry, GeorgG. Brauer (red.), wyd. 2, t. 2, New York–London: Academic Press, 1965, s. 1017–1018 .
  3. CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4-60, ISBN 978-1-4987-5429-3  (ang.).
  4. Copper(II) sulfide, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: 14831 [dostęp 2022-06-24]  (ang.).
  5. Copper(II) sulfide, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, numer katalogowy: 450820 [dostęp 2022-06-23] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)