Saliowie

Ten artykuł od 2011-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Saliowie (łac. Salii, od salio – tańczę) – członkowie jednego z najstarszych kolegium kapłanów w Rzymie antycznym, kapłani Marsa.

Początkowo istniało jedno kolegium, zorganizowane przez Numę Pompiliusza na Palatynie – tak zwani Salii Palatini, które później rozpadło się na dwa. Drugą grupę miał zorganizować Tullus Hostiliusz na Kwirynale w pobliżu Porta Collina; zwano ich Salii Collini lub Agonales.

Saliów było 24 (12 z Kapitolu i 12 z Kwirynału) i byli wybierani wyłącznie z patrycjuszów. Przewodził kolegium magister, ważną rolę odgrywali też praesul (prowadzący taniec) i vates (prowadzący chór). Dwa razy w roku: w marcu i październiku, w formie procesji, wykonywali oni na ulicach miasta staroitalskie tańce i pieśni kultowe, ze spiżowymi tarczami, zwanymi ancilia, przyodziani w (już wtedy uznawane za antyczne) staroitalskie stroje składające się z tuniki, pancerza, togi (toga praetexta) i szpiczastej czapki (apex). W swych pieśniach (Carmen saliare) wzywali Marsa. Była to tak stara tradycja, że Marek Terencjusz Warron (116-27 p.n.e.) dokonywał przekładu tekstów tych pieśni na bardziej współczesną łacinę.