Referendum w Walii w 1997 roku

Walia Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Walii Ustrój polityczny Ustrój polityczny Walii Władza ustawodawcza Walijskie Zgromadzenie Narodowe Rosemary Butler Władza wykonawcza Pierwsi ministrowie Walii Carwyn Jones Walijski rząd Rząd Carwyna Jonesa Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Kontrola państwowa Kontrola państwowa Audytor generalny Huw Vaughan Thomas Samorząd terytorialny Podział administracyjny Walii Samorząd terytorialny w Walii Partie polityczne Partie polityczne Walijska Partia Pracy Walijska Partia Konserwatywna Plaid Cymru Walijscy Liberalni Demokraci Wybory Wybory parlamentarne: 2011 Referendum: 1997 • 2011 Wikiprojekt Polityka

Referendum w Walii w 1997 roku odbyło się w dniu 18 września i dotyczyło powstania walijskiego parlamentu oraz odpowiadającego przed nim rządu autonomicznego. Zakończyło się uzyskaniem niewielkiej przewagi przez zwolenników tego rozwiązania, w wyniku czego w 1999 zaczęło działać Walijskie Zgromadzenie Narodowe.

Okoliczności referendum

Przyznanie większej autonomii częściom składowym Wielkiej Brytanii, określane mianem procesu dewolucji, było ważnym elementem programu Partii Pracy przed wygranymi przez nią wyborami w 1997 roku^[1]. Pierwsze referendum w tej sprawie odbyło się w Walii w 1979 i zakończyło się porażką zwolenników autonomii. W 1997, na tydzień przed głosowaniem w Walii, odbyło się analogiczne referendum w Szkocji^[2], która miała jednak otrzymać większy zakres samodzielności, co wiązało się zarówno z kwestiami historycznymi, jak i ze znacznie silniejszym ruchem nacjonalistycznym oraz wyższym poziomem poparcia społecznego dla autonomii. O ile w Szkocji pytano wyborców nie tylko o kwestię samego istnienia parlamentu^[2], ale także o zakres jego kompetencji, o tyle w Walii ograniczono się tylko do pytania na temat chęci powołania do życia Zgromadzenia Walijskiego. Rozszerzenie kompetencji Zgromadzenia zostało zatwierdzone w kolejnym referendum, w 2011 roku.

Pytanie referendalne

Pytanie referendalne zostało sformułowane jako para przeciwstawnych zdań oznajmujących. Dla oddania ważnego głosu wyborca musiał wybrać z nich jedno, z którym się zgadza.

źródło:^[3]

Stanowiska głównych partii

Głównym ugrupowaniem politycznym zachęcającym swoich zwolenników do głosowania na NIE była Partia Konserwatywna. Dwa pozostałe spośród głównych ugrupowań ogólnobrytyjskich, Partia Pracy i Liberalni Demokraci, opowiadały się za opcją TAK. Popierała ją również partia Plaid Cymru, uznawana za wyrazicielkę walijskiego nacjonalizmu^[4].

Wyniki

Frekwencja wyniosła 50,1%^[3].

Przypisy