Radomka (dopływ Wisły)

Ten artykuł dotyczy dopływu Wisły. Zobacz też: inne znaczenia nazwy Radomka.
Radomka
Ilustracja
Radomka w Ryczywole
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Lokalizacja

woj. mazowieckie

Rzeka
Długość 115,989 km
Powierzchnia zlewni

2000 km²

Źródło
Miejsce okolice Przysuchy, Garb Gielniowski na Wyżynie Kieleckiej
Wysokość

310 m n.p.m.

Współrzędne

51°20′41″N 20°34′56″E/51,344722 20,582222

Ujście
Recypient Wisła
Miejsce

Kłoda

Wysokość

ok. 101 m n.p.m.[1]

Współrzędne

51°42′33″N 21°26′06″E/51,709167 21,435000

Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po prawej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Multimedia w Wikimedia Commons
Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Radomka (dopływ Wisły)

Radomka ( dawniej Radomierza, Radomierz[2], Radomia[3]) – rzeka, lewobrzeżny dopływ Wisły[4] o długości 115,989 km[5] i powierzchni dorzecza ponad 2000 km².

Rzeka wypływa z Lasów Koneckich ok. 4 km na południe od Przysuchy na wysokości ok. 310 m n.p.m. Przepływa przez miejscowości: Przysucha, Wieniawa, Mniszek, Przytyk, Jedlińsk, Jastrzębia, Brzóza, Głowaczów, Ryczywół, po czym uchodzi do Wisły.

Dopływami Radomki, w kolejności od źródeł do ujścia, są: Szabasówka, Wiązownica, Dobrzyca, Ślepotka, Bosak, Tymianka, Mleczna, Jastrzębianka, Łukawka, Leniwka i Kosionek.

Na Radomce tuż po przyjęciu głównych dopływów (prawych) Szabasówki i Jabłonicy postawiono zaporę betonowo-ziemną, która utworzyła zbiornik w Domaniowie.

Historia

Rzeka o pewnym znaczeniu gospodarczym już w średniowieczu, w XVII wieku, a następnie po pracach wykonanych w latach 1823–1824 w części spławna – od Gorynia, znana w dokumentach źródłowych od XIII wieku. W 1256 r. Bolesław, książę krakowski i sandomierski, nadaje klasztorowi miechowskiemu prawo polowania na bobry we wsi klasztornej Swirczewice (Świerże?) przy ujściu Radomki do Wisły (Kodeks Małopolski 104)[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. Radomka (dopływ Wisły) na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-06-25].
  2. a b Radomka 1(1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 422 .
  3. Radomka, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-02-08] .
  4. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 229, ISBN 83-239-9607-5 .
  5. Radomka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-06-25].

Linki zewnętrzne

  • Radomka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 422 .