Proof (stężenie alkoholu)

Ten artykuł od 2024-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Proof – miara zawartości etanolu w napoju alkoholowym. Pojęcie to pochodzi z Anglii i służyło do oznaczania zawartości procentowej alkoholu w cieczy. Miara wyszła z użytku w Anglii, lecz jest używana w Stanach Zjednoczonych, gdzie oznacza 2-krotność stężenia procentowego alkoholu w cieczy.

Mierzenie zawartości alkoholu i wskazywanie tej wartości na butelkach napojów alkoholowych jest usankcjonowana prawnie w wielu krajach. Począwszy od 1972 roku termin proof zaczął być stopniowo wycofywany w Kanadzie, a rok później, w 1973 roku podobne kroki podjęła Unia Europejska. W 1980 roku na rzecz wskazywania stężenia alkoholu w miejsce starego terminu proof przystanęła Wielka Brytania. Prawo w Stanach Zjednoczonych nakazuje wskazywanie stężenia alkoholowego napojów alkoholowych, przy czym zezwala także na dodatkowego wskazywanie zawartości według definicji proofu.

Do wskazania proofu używa się symbolu stopnia (°) samodzielnie lub wspólnie z literą P jako jednostką miary (np. odpowiednio 10° lub 10 °P).

Regulacje prawne

Unia Europejska

Unia Europejska stosuje się do rekomendacji Międzynarodowej Organizacji Metrologii Prawnej (OIML). W Rekomendacji Międzynarodowej nr 22 z 1973 roku opublikowanej przez OIML wskazano normy mierzenia zawartości alkoholu poprzez jego objętość i masę. W dokumencie nie wskazano preferencji do używania którejś z metod wskazywania stężenia alkoholu lecz w przypadku mierzenia stężenia alkoholu w cieczy poprzez jego objętość, należy wskazać odsetek jego zawartości w całkowitej objętości, przy czym w czasie dokonywania pomiaru mieszanka wody z alkoholem musi mieć temperaturę 20 °C. W dokumencie nie poruszono kwestii omawianej miary proof ani rekomendacji co do wskazywania stężenia alkoholu w napojach alkoholowych na ich etykietach^[1].

Wielka Brytania

Z dniem 1 stycznia 1980 roku w Wielkiej Brytanii wszedł w życie system wskazywania procentowej zawartości alkoholu w napojach alkoholowych określony przez Unię Europejską, której członkiem była w tym czasie Wielka Brytania. Metoda ta zastąpiła poprzednią metodę miary używaną w Wielkiej Brytanii, do pomocy której wykorzystywano aerometr Sikesa(inne języki), który wskazywało stopnie proofu napojów spirytusowych w Wielkiej Brytanii przez ponad 160 poprzednich lat^[2].

Stany Zjednoczone

Producenci napojów alkoholowych w Stanach Zjednoczonych są zobowiązani do wskazania na ich butelkach stężenia alkoholu w tych napojach w postaci procentowej. Pojęcie proofu jest zdefiniowane jako dwukrotność stężenia procentowego alkoholu w objętości tego napoju. Przykładowo whisky opisana jako zawierająca w sobie 50% alkoholu będzie opisana jako 100 proof; whisky 86-proof będzie opisana jako whisky z zawartością alkoholu 43%^[3].

Kanada

Od 1972 roku do stężenia zawartości alkoholu w napojach alkoholowych używa się miary procentowej, a nie miary proofu. Zamiana zbiegła się w czasie i była związana z przejściem na metryczny system miar^[4].

Przypisy