Pelagornis sandersi

Pelagornis sandersi
Ksepka, 2014
Okres istnienia: 28–3 mln lat temu PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 28/3 28/3
Replika szkieletu pokrewnego Pelagornis miocaenus (Muzeum Historii Naturalnej w Waszyngtonie)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Rząd	Odontopterygiformes
Rodzina	Pelagornithidae
Rodzaj	Pelagornis
Gatunek	Pelagornis sandersi
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Pelagornis sandersi – gatunek wymarłego ptaka. Ptaki tego gatunku miały rozpiętość skrzydeł wynoszącą szacunkowo 6,4 metra, co czyni je największymi ptakami, które kiedykolwiek żyły na Ziemi^[1].

Opisany po raz pierwszy w 2014. Holotyp wydobyto w okolicach Portu lotniczego Charleston (Karolina Południowa). Za holotyp posłużyła czaszka i inne kości: prawa gałąź żuchwy, niekompletne widełki, prawa łopatka, prawa kość ramieniowa (brak było dalszego od osi ciała końca), obydwa końce prawej kości promieniowej, fragmenty kości łokciowej i kości śródręcza, prawa kość udowa, tibiotarsus, kość strzałkowa, skok i jeden paliczek ze stopy^[1].

Poprzednim największym znanym gatunkiem ptaków był także wymarły Argentavis magnificens^[2]. Pelagornis sandersi pojawiły się na Ziemi około 28 milionów lat temu i wymarły około 3 miliony lat temu. Ptaki te najprawdopodobniej musiały startować skacząc z krawędzi skalnych lub biegnąc w dół z pagórków. Szacuje się, że mogły latać z prędkością do 60 kilometrów na godzinę^[3].

Przypisy