Paul Karrer

Ten artykuł od 2013-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Paul Karrer

Paul Karrer
Data i miejsce urodzenia	21 kwietnia 1889 Moskwa
Data i miejsce śmierci	18 czerwca 1971 Zurych
profesor nauk chemii
Specjalność: chemia organiczna
Nagrody
Nagroda Nobla w dziedzinie chemii

Paul Karrer (ur. 21 kwietnia 1889 w Moskwie, Rosja, zm. 18 czerwca 1971 w Zurychu, Szwajcaria) – szwajcarski chemik organik, laureat Nagrody Nobla z dziedziny chemii w roku 1937 za badania karotenoidów, flawonoidów oraz witamin A i B₂.

Był profesorem chemii organicznej w Zurychu (od roku 1918), członkiem honorowym PTCh (1939).

Prace badawcze: stwierdzenie, że karoten jest prowitaminą A (1928) podanie jego wzoru strukturalnego i synteza (1930). Syntezy witamin: A (1928), B₂ (z Richardem Kuhnem 1935), E (1938) i K wspólnie z Damem (1939-1940). Wyodrębnił z lucerny witaminę K1 (filochinon, 1938); badał kurary (1946), barwniki roślinne, aminokwasy węglowodany itd.

Otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w roku 1937. Autor podręcznika chemii organicznej (1927), kilkanaście wydań i tłumaczeń, tłumaczenie polskie 1951-1955.