Park Narodowy Ćitwan

Park Narodowy Ćitwan

चितवन राष्ट्रिय निकुञ्ज
Chitwan National Park

park narodowy
Państwo	Nepal
Data utworzenia	1973
Powierzchnia	932 km²
Położenie na mapie Nepalu Park Narodowy Ćitwan
27°28′47,82″N 84°28′45,73″E/27,479950 84,479370
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Park Narodowy Ćitwan^[a]

Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Państwo	Nepal
Typ	przyrodniczy
Spełniane kryterium	VII, IX, X
Numer ref.	284
Region[b]	Azja i Pacyfik
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1984 na 8. sesji
↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Park Narodowy Ćitwan (nep. चितवन राष्ट्रिय निकुञ्ज; ang. Royal Chitwan National Park; w 2005 roku z oficjalnej nazwy parku usunięto przymiotnik „Royal” (pol. królewski)) – park narodowy położony w Nepalu, utworzony w 1973 roku, zajmuje powierzchnię 932 km²; pierwszy park narodowy powstały na terenie Nepalu.

Habitat wielu gatunków flory i fauny, w tym ok. 450 gatunków ptaków.

W 1984 roku park został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Położenie

Park narodowy Ćitwan leży w południowej części środkowego Teraju u podnóży pasma himalajskiego Siwalik^[1]. Administracyjnie znajduje się na terenie czterech dystryktów: Chitwan, Nawalparasi, Parsa i Makwanpur^[1].

Historia

Park został powołany do życia w 1973 roku i był pierwszym parkiem narodowym ustanowionym na terenie Nepalu^[1]. W 1984 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO^[1].

Opis

Park zajmuje powierzchnię 932 km² pomiędzy dwiema dolinami rzecznymi^[1][2]. Teren parku jest pagórkowaty, przepływają przez niego trzy duże rzeki – Narayani, Rapti i Reu. Występują tu bagniste i podmokłe tereny.

Monsuny przynoszą opady prawie 2000 mm w okresie od czerwca do września, powodując wylewanie rzek, a nawet zmiany ich biegu^[2]. Zimą suche wiatry północne przyczyniają się do opadu temperatury i zmniejszenia wilgotności powietrza^[2].

60% powierzchni pokrywają lasy złożone prawie wyłącznie z drzew damarzyka mocnego, na wzgórzach rosną sosny, gdzieniegdzie palmy, a na wilgotnych stokach bambus^[2]. Obszar charakteryzuje się bogatą bioróżnorodnością^[1]. Występuje tu ponad 350 gatunków ptaków^[2]. Park jest jednym z ostatnich miejsc występowania zagrożonych wyginięciem nosorożca indyjskiego i tygrysa bengalskiego^[1]. Występuje tu także wiele innych gatunków zagrożonych lub narażonych na wyginięcie, m.in. gawial gangesowy, hubarka bengalska, lampart, kotek cętkowany, gaur, suzu gangesowy, krokodyl błotny, sambar jednobarwny i wargacz leniwy^[2].

Do bogatej fauny parku zaliczają się ponadto m.in.: aksis czytal, jelenie z rodzaju Hyelaphus, mundżaki, kuna żółtogardła, cyweta, kot błotny, szakal, hiena pręgowana, lis bengalski, dzioborożec wielki, pawie, wężojad czubaty, rybożer białosterny^[2].

Zobacz też

• Parki narodowe Azji

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Informacje o parku na stronie nepalskiego ministerstwa lasów i ochrony gleby (nep. • ang.)