Oficer (wojsko)

Ten artykuł dotyczy oficera wojskowego. Zobacz też: inne znaczenia terminu „oficer”.
Oficer armii chińskiej

Oficer (z łac. officialis[a]) − żołnierz posiadający stopień wojskowy co najmniej podporucznika (lub równorzędny[b]) pełniący najczęściej funkcję dowódcy[2][3].

Oficerowie mogą również zajmować inne stanowiska jak np. instruktora, wychowawcy szeregowych i podoficerów, pilota lotnictwa wojskowego, członka sztabu lub innej instytucji wojskowej (sędziego sądu wojskowego, lekarza, kapelana itp.)[3].

Podział

Z reguły wyróżnia się 3 kategorie stopni oficerskich:[3]

Pod względem stosunku do służby wojskowej wyróżnia się:[3]

  • oficerów zawodowych – pełniących czynną służbę wojskową jako dobrowolnie podjętą pracę (zawód).
  • oficerów rezerwy – pełniących służbę wojskową w rezerwie, obowiązanych na wezwanie do odbywania ćwiczeń wojskowych oraz w przypadku mobilizacji lub wojny pełnienia służby czynnej.
  • oficerów zwolnionych od powszechnego obowiązku wojskowego – przeniesionych w stan spoczynku ze względu na wiek lub niezdolność do pełnienia służby czynnej.

Podział ten może jednak różnić się w zależności od systemu przyjętego w armii danego państwa. Przykładowo w polskich siłach zbrojnych wyróżnia się ponadto oficerów dyplomowanych, którzy ukończyli studia wyższe na określonej przepisami uczelni.

W Wojsku Polskim

W XVIII wieku oraz w ludowym Wojsku Polskim (1943−1957) najniższym stopniem oficerskim był stopień chorążego[4]. Natomiast po 1957 r. oraz we współczesnym Wojsku Polskim najniższym stopniem oficerskim jest podporucznik. Współcześnie wszyscy oficerowie służby czynnej Wojska Polskiego są żołnierzami zawodowymi i tworzą korpus oficerów zawodowych[5].

Na pierwszy stopień oficerski żołnierz jest pasowany szablą przez generała w czasie uroczystej promocji oficerskiej w nawiązaniu do tradycji rycerskiej. Dawniej otrzymywał szablę, aktualnie w marynarce i lotnictwie kordzik. Mianowanemu żołnierzowi na pierwszy stopień oficerski wystawia się akt mianowania w formie patentu oficerskiego[6].

Stopień oficerski w Polsce jest dożywotni. Utrata lub obniżenie stopnia oficerskiego może nastąpić na skutek:

  • rezygnacji z posiadania obywatelstwa polskiego
  • utraty praw publicznych
  • zastosowania przez sąd środka karnego – degradacji lub obniżenia posiadanego stopnia

Uwagi

  1. officialis − urzędowy od officium − grzeczność; powinność; służba; funkcja; urząd[1].
  2. Odpowiednikiem „podporucznika” w Wojsku Polskim jest zazwyczaj „porucznik” w innych armiach.

Przypisy

  1. Słownik Wyrazów Obcych
  2. oficer, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-07-27] .
  3. a b c d Mała Encyklopedia Wojskowa Tom 2 ↓, s. 496.
  4. Rangi szeregowych | Etaty oddziałów Wojska Polskiego z września 1939 roku [online], struktury.net [dostęp 2024-04-24]  (pol.).
  5. Dz.U. z 2013 r. poz. 1355
  6. Dz.U. z 2009 r. nr 202, poz. 1554

Bibliografia

Zobacz multimedia związane z tematem: Oficer (wojsko)
  • Mała Encyklopedia Wojskowa (K-Q). T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
  • p
  • d
  • e
Obecne
Szeregowi
Podoficerowie
        podoficerowie młodsi
podoficerowie
podoficerowie starsi
Oficerowie
oficerowie młodsi
oficerowie starsi
generałowie (admirałowie)
Kontrola autorytatywna (członek personelu wojskowego):
  • LCCN: sh85007248
  • GND: 4043375-4
  • NKC: ph137790, ph950066
  • J9U: 987007294816305171
  • LNB: 000080897