Narentanie

Narentanie, Nereczanie^[1], również Neretwianie^[2], Neretlanie, Paganie, a od X w. – Moranie – drobne plemię słowiańskie, które około połowy VII w. uformowało się na terenach między Cetiną a Neretwą, na wybrzeżu adriatyckim, na wschód od Splitu.

Pochodzenie Narentan nie jest jasne. Mogą być zarówno plemieniem chorwackim, które przywędrowało na Bałkany wraz z główną migracją po 626 roku, jak i plemieniem sklawińskim, które przesiedliło się zza Dunaju w ramach wielkiej migracji sklawińskiej pomiędzy 609 a 615 rokiem. Niewątpliwie plemię uformowało się w wyniku tychże migracji słowiańskich^[3].

W VII i VIII wieku Narentanie weszli w skład wielkiego chorwackiego związku plemiennego. W drugiej połowie VIII wieku wykorzystując słabość Bizancjum zdobyli trzy bizantyńskie wyspy: Brač, Hvar i Korčulę. Pchnęło ich to w kierunku korsarstwa i pośrednio przyczyniło się do tego, że nie utworzyli nigdy własnego organizmu państwowego.

W IX wieku rywalizowali o wpływy w rejonie pomiędzy Splitem a Dubrownikiem z Wenecją^[3]. W 867 roku odparli próbę narzucenia im zwierzchnictwa przez Bizancjum, które, w wyniku udanej akcji morskiej przeciw piratom arabskim w rejonie Dubrownika, podporządkowało sobie ziemie Duklan, Trebinian i Zahumlan. Nadal też uprawiali swój piracki proceder, co na początku XI wieku sprowokowało wyprawy doży weneckiego przeciwko wyspom Brač, Hvar i Korčuli.

Ostatecznie w drugiej połowie XI wieku terytoria Narentan, zarówno lądowe, jak i wyspy, wcielił do Chorwacji król chorwacki – Piotr Krzesimir IV^[4].

Zobacz też

• plemiona słowiańskie

Przypisy

Bibliografia

• J. Skowronek, M. Tanty, T. Wasilewski: Historia Słowian południowych i zachodnich. Warszawa: PWN, 1988. ISBN 83-01-07549-X.brak strony w książce
• Mały słownik kultury dawnych Słowian. L. Leciejewicz (red.). Warszawa: Wiedza Powszechna, 1990. ISBN 83-214-0499-5.brak strony w książce
• Maciej Czerwiński: Chorwacja. Dzieje, kultura, idee. Kraków: Międzynarodowe Centrum Kultury, 2020. ISBN 978-83-66419-09-4.brak strony w książce