Metoda Sainte-Laguë

Metoda Sainte-Laguë – metoda stosowana do podziału mandatów w systemach wyborczych opartych na proporcjonalnej reprezentacji z listami partyjnymi. Jej nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego matematyka André Sainte-Laguë.

Metoda polega na znalezieniu największych, kolejno po sobie następujących ilorazów z liczby uzyskanych głosów. Podziału dokonuje się, dzieląc liczbę głosów przypadających każdemu komitetowi wyborczemu przez kolejne liczby nieparzyste: 1, 3, 5, 7 itd., a następnie z tak obliczonych ilorazów dla wszystkich komitetów wybieranych jest tyle największych, ile jest mandatów do obsadzenia^[1].

Istnieją różne odmiany tej metody. Niekiedy pomija się pierwszy dzielnik, dzieląc liczbę uzyskanych głosów kolejno przez 3, 5, 7 itd. Popularną modyfikacją jest zastąpienie pierwszego dzielnika 1 przez 1,4, co sprzyja ugrupowaniom większym – system ten znany jest jako zmodyfikowana metoda Sainte-Laguë^[2].

Wykorzystywanie

Metoda Sainte-Laguë jest stosowana m.in. w systemach wyborczych w Danii, Norwegii, Szwecji^[3]. Zastosowano ją także w Polsce podczas wyborów parlamentarnych 2001 roku^[4] oraz w wyborach do rad gmin (w gminach liczących powyżej 20 tys. mieszkańców) w 1990 i 1994 r.

Przykład

Mamy komitety A, B oraz C, które otrzymały kolejno 720, 300 i 480 głosów, do obsadzenia jest 8 mandatów.

1 krok: obliczenie ilorazów

2 krok: ułożenie ilorazów w kolejności malejącej (w nawiasach komitet):
1 – 720 (A)
2 – 480 (C)
3 – 300 (B)
4 – 240 (A)
5 – 160 (C)
6 – 144 (A)
7 – 103 (A)
8 – 100 (B)
itd.

Cztery mandaty uzyska więc komitet A, a komitety B oraz C po dwa.

Zobacz też

• ordynacja wyborcza
• metoda D’Hondta
• metoda Hare’a-Niemeyera

Bibliografia

• Marek Chmaj Joanna Marszałek Kawa Wojciech Sokół: Encyklopedia Wiedzy Politycznej. Wyd. I. Toruń: Adam Marszałek, 2004, s. 343-344. ISBN 83-7441-016-7.

Przypisy