Marian Kopko

Marian Kopko

Prałat
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	7 marca 1951 Nowa Ruda
Proboszcz parafii Wniebowzięcia NMP w Krzeszowie
Okres sprawowania	2008 - 2024
Kanonik Generalny Kapituły Legnickiej
Okres sprawowania	od 1993
Wyznanie	Katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
Inkardynacja	Diecezja legnicka
Prezbiterat	23 maja 1981
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Marian Kopko (ur. 7 marca 1951 w Nowej Rudzie)^[1] – polski duchowny katolicki, prałat, dziekan dekanatu Kamienna Góra Wschód, kawaler Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego, Honorowy Obywatel Miasta Bielawa^[2], były duszpasterz Solidarności Zagłębia Miedziowego, organizator Mszy św. za Ojczyznę, inicjator wykładów, spotkań i wystaw o tematyce patriotycznej. Za swoje zasługi odznaczony przez prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Wolności i Solidarności oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W latach 2008 - 2024 proboszcz oraz kustosz sanktuarium w Krzeszowie.

Młodość

Urodził się 7 marca 1951 r. w Nowej Rudzie^[1] jako pierwsze z czworga dzieci (Henryk, Bogusława i Grażyna) Józefa Kopko (ojciec walczył na froncie II wojny światowej) i Kingi z domu Plata. Jego rodzice w 1948 r. przybyli na "ziemie odzyskane" - Józef z okolic Przemyśla, Kinga spod Nowego Sącza. Poznali się w 1950 r. w Nowej Rudzie i zawarli sakrament małżeństwa w kościele św. Mikołaja^[3]. Ochrzczony w kościele parafialnym św. Mikołaja. W 1965 r. ukończył Szkołę Podstawową w Nowej Rudzie i tam też podjął naukę w zasadniczej szkole poligraficznej. Po zdobyciu zawodu drukarza rozpoczął pracę w drukarni, najpierw w Koszalinie, a później w Przemyślu^[4]. W latach 1969-1971 odbył zasadniczą służbę wojskową we Wrocławiu^[5]. Po odbyciu służby wojskowej w 1971 r. podjął pracę w Domu Pomocy Społecznej w Jugowie i równocześnie kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących w Nowej Rudzie. W 1975 r. zdał maturę i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Jego proboszcz ks. Zdzisław Ostapiuk (1928-1992) tak napisał o nim w testimonium morale:

4 lipca 1975 r. do Rektoratu Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu złożył podanie o przyjęcie, pisząc m.in.:

Został przyjęty i rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne (1975-1981). Lata seminaryjne jak to sam mówił, były najpiękniejszym czasem w jego życiu.

Kapłaństwo

23 maja 1981 r. otrzymał święcenia kapłańskie we Wrocławiu^[1] z rąk kard. Henryka Gulbinowicza^[5]. Po święceniach w latach 1981-1985 pracował jako wikariusz w parafii Świętej Trójcy w Legnicy^[8]. Aktywnie wspierał NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał poszukiwanych przez władze działaczy związku oraz przechowywał i kolportował podziemne wydawnictwa^[9]. Następnie w latach 1985-1991 pracował w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bielawie^[10]. W parafii inicjował wykłady, spotkania i wystawy o tematyce patriotycznej. Zorganizował Duszpasterstwo Ludzi Pracy i odprawiał Msze św. za Ojczyznę^[11]. W 1987 r. został skazany przez kolegium ds. wykroczeń za zorganizowanie mszy św. 1 maja w Górach Sowich^[9]. W 1989 r. zaangażował się w działalność Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” Ziemi Dzierżoniowskiej^[11]. Inicjator wmurowania tablic pamiątkowych poświęconych: marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu – w katedrze św. Ap. Piotra i Pawła w Legnicy oraz Konfederatom Barskim – w kościele parafialnym Wniebowzięcia NMP w Bielawie^[12]. 25 czerwca 1991 r. po przemianach ustrojowych został skierowany przez kard. Henryka Gulbinowicza do Polkowic w celu zorganizowania życia parafialnego w nowo powstającej parafii oraz wybudowania kościoła. 3 czerwca 1992 r.^[1] rozpoczęto budowę kościoła Matki Bożej Królowej Polski^[13], który został pomnikiem Roku Jubileuszowego w 2000 r.^[1] Inicjator budowy kościołów parafialnych w Polkowicach, Guzicach i Moskorzynie^[10]. Wieloletni kierownik Pieszej Pielgrzymki na Jasną Górę z Diecezji Legnickiej, spowiednik w Wyższym Seminarium Duchownym w Legnicy. Od 1993 r. kanonik generalny Kapituły Legnickiej. 23 czerwca 2008 r.^[14] ustanowiony proboszczem i kustoszem w Krzeszowie^[15]. Od 31 sierpnia 2013 r. dziekan Kapituły Krzeszowskiej^[16]. Organizator wielu festiwali (organowych, jasełkowych, kolędniczych, piosenki religijnej i patriotycznej). Systematycznie organizuje spotkania Rodziny Radia Maryja oraz Jerycha Różańcowe a także Nieustanny Różaniec Diecezji Legnickiej. Aktywny członek komitetu organizacyjnego polsko-czeskich Dni Kultury Chrześcijańskiej. Organizator wielu imprez w ramach współpracy transgranicznej z Czechami i Niemcami^[3]. Gra na akordeonie^[17].

Odznaczenia

• 31 sierpnia 2000 r. Rada Miasta Polkowic nadała tytuł "Honorowego Obywatela Gminy Polkowice"
• 25 sierpnia 2010 r. podczas nadzwyczajnej sesji Rady Miasta Bielawy otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Bielawa^[10].
• 15 grudnia 2015 r. odznaczony we Wrocławiu przez prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Wolności i Solidarności. W imieniu prezydenta odznaczenie wręczył prezes IPN Łukasz Kamiński^[18].
• 31 sierpnia 2017 r. postanowieniami Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej za wybitne zasługi we wspieraniu przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy duszpasterskiej i społecznej ks. Marian Kopko został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[19].

Godności i funkcje kościelne^[3]

• prałat (1995)
• kanonik gremialny kapituły legnickiej (1993)
• dziekan kapituły krzeszowskiej (2013)
• rektor Bractwa św. Józefa w diecezji legnickiej (2014)
• kawaler Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie (2015)
• diecezjalny duszpasterz rolników (2022)

Przypisy

Bibliografia

• Schematyzm diecezji legnickiej, Legnica 2002.
• ks. Marian Kopko oprac., 40-lecie kapłaństwa 1981-2021, Wrocław-Krzeszów 2021.
• ks. Władysław Bochnak oprac., Początki diecezji legnickiej, Legnica 2004.

Linki zewnętrzne

• ks. Marian Kopko odbierający odznaczenie od Prezydenta RP Andrzeja Dudy
• Proboszcz na str. opactwo.eu