Latarnia Morska Czołpino

Latarnia Morska Czołpino
Obiekt zabytkowy nr rej. A-1431 z 30.12.1993
Ilustracja
Elewacja południowa
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Miejscowość

Czołpino

Wysokość wieży

25,2 m

Wysokość światła

75 m n.p.m.

Zasięg światła

21 Mm

Charakterystyka światła

Przerywane grupowe Oc(2)
Okres: 8 s
Przerwa: 2 s
Światło: 1 s
Przerwa: 2 s
Światło: 3 s

Data budowy

1872-1875

Data uruchomienia

1875

Administrator

Urząd Morski w Gdyni

Położenie na mapie gminy Smołdzino
Mapa konturowa gminy Smołdzino, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Czołpino, latarnia morska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Czołpino, latarnia morska”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Czołpino, latarnia morska”
Położenie na mapie powiatu słupskiego
Mapa konturowa powiatu słupskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Czołpino, latarnia morska”
Ziemia54°43′12″N 17°14′37″E/54,720000 17,243611
Multimedia w Wikimedia Commons
Rozmowa z turystami
10 lipca 2018
Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy.

Latarnia Morska Czołpino – latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona na północ od osady Czołpino[1] (gmina Smołdzino, powiat słupski, województwo pomorskie)[2].

Latarnia znajduje się pomiędzy Latarnią Morską Ustka a Latarnią Morską Stilo.

Informacje ogólne

Latarnia jest administrowana przez Urząd Morski w Gdyni (przed 1 kwietnia 2020 roku przez Urząd Morski w Słupsku)[3]. Od 1994 roku mogą ją zwiedzać turyści.

Wieża usytuowana jest na jednej z najwyższych wydm Słowińskiego Parku Narodowego na wysokości 55 m n.p.m.[4].

Latarnia stanowi jedną z jedenastu stacji brzegowych na polskim wybrzeżu systemu AIS-PL projektu HELCOM, który umożliwia automatyczne monitorowanie ruchu statków w strefie przybrzeżnej. Antena stacji w Czołpinie ma wysokość 75 m[5].

Dane techniczne

  • Położenie: 54°43'12" N 17°14'37" E
  • Wysokość wieży: 25,2 m
  • Wysokość światła: 75 m n.p.m.
  • Zasięg nominalny światła: 21 Mm (38,9 km)
  • Sektor widzialności światła: 048°-261°(213°)
  • Charakterystyka światła: Przerywane grupowe
    • Przerwa: 2 s
    • Światło: 1 s
    • Przerwa: 2 s
    • Światło: 3 s
    • Okres: 8 s

Historia

Budowę latarni realizowano na podstawie planów z 1872 roku opracowanych przez inżyniera E. Kummera[6]. Trudne warunki terenowe sprawiły, że cały materiał budowlany musiał być dostarczony drogą morską za pomocą barek[7]. W ciągu trzech lat powstała okrągła wieża z czerwonej cegły, której średnica u podstawy wynosi 7 metrów a poniżej galerii 6,2 metra.

Budowę latarni ukończono 15 stycznia 1875 roku. U stóp wydmy od strony południowej wybudowano budynki gospodarcze i mieszkalne dla trzech latarników, niewidoczne od strony morza[7].

Na wieży, w laternie zamontowano wyprodukowany we Francji aparat Fresnela, zasilany olejem, który dawał białe światło na odległość 21 Mm. Jego głównym elementem jest bębnowa soczewka Fresnela o wysokości 2750 mm i wewnętrznej średnicy 1800 mm, zestawiona z 43 szlifowanych pierścieni pryzmatycznych[8]. W okresie międzywojennym zmieniono zasilanie latarni na elektryczne z 1000-watową żarówką uruchamianą przez fotokomórkę[7].

W latach 1993–1994 na latarni przeprowadzono prace remontowo-konserwacyjne polegające na zabezpieczeniu murów przed szkodliwymi czynnikami hydrologicznymi[7].

Dziś te zabudowania mieszkalne i gospodarcze czekają na remont i zagospodarowanie, a sama latarnia jest w bardzo dobrym stanie, nadal czynna i udostępniona do zwiedzania[6].

  • Elewacja wschodnia
    Elewacja wschodnia
  • Widok z latarni na Wydmę Czołpińską
    Widok z latarni na Wydmę Czołpińską
  • Widok z latarni na południe
    Widok z latarni na południe

Przypisy

  1. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. ws. wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200, górny PDF s. 315,)
  2. ↑ Latarnia morska Czołpino. [w:] Polskie Latarnie Morskie [on-line]. [dostęp 2021-04-07].
  3. ↑ Historia Urzędu Morskiego w Słupsku. Urząd Morski w Słupsku. [dostęp 2010-06-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-12)].
  4. ↑ Kazimierz Bielecki, Jarosław Ellwart, "Latarnie polskiego wybrzeża", Vademecum Krajoznawcze, wydawnictwo Region, Gdynia 2016, ISBN 978-83-7591-506-8, str. 48.
  5. ↑ Marek Dziewicki, Marcin Waraksa: Status AIS – PL. Urząd Morski w Gdyni.
  6. ↑ a b Latarnia morska Czołpino. [w:] stotom.wordpress.com [on-line]. [dostęp 2021-04-08].
  7. ↑ a b c d RenataR. Baczyńska RenataR., Polskie latarnie morskie i ich związek z gospodarką turystyczną, Bydgoszcz 2010, s. 55–52 [dostęp 2021-03-29] .
  8. ↑ Apoloniusz Łysejko. [w:] Polskie Latarnie Morskie. Wydawca: ZET 2012, s-36 ISBN 978-83-63161-07-1

Bibliografia

  • ApoloniuszA. Łysejko ApoloniuszA., Polskie Latarnie Morskie, Wrocław: ZET, 2000, s. 26-27, ISBN 978-83-63161-07-1 .
  • na stronie latarnie.pl
  • Latarnia morska Czołpino - zasada działania - historia - ciekawostki.