Krzczonowski Park Krajobrazowy

Krzczonowski Park Krajobrazowy

Pola uprawne w Krzczonowskim Parku Krajobrazowym
park krajobrazowy
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Mezoregion	Wyniosłość Giełczewska
Data utworzenia	1990
Akt prawny	Uchwała Nr XI/56/90 WRN w Lublinie z dnia 26 lutego 1990 r.[1]
Powierzchnia	124,21 km²
Powierzchnia otuliny	138,54 km²
Obszary chronione	3 rezerwaty przyrody, 2 zespoły przyrodniczo-krajobrazowe
Położenie na mapie województwa lubelskiego Krzczonowski Park Krajobrazowy
Położenie na mapie Polski Krzczonowski Park Krajobrazowy
51°01′28″N 22°45′48″E/51,024444 22,763333
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Krzczonowski Park Krajobrazowy – park krajobrazowy położony w województwie lubelskim na Wyniosłości Giełczewskiej. Utworzony w 1990 roku.

Powierzchnia parku wynosi 124,21 km², natomiast jego otulina liczy 138,54 km²^[1].

Obejmuje pofałdowany teren z licznymi wąwozami. Znajduje się tu kilkanaście ostańców denudacyjnych zbudowanych z piaskowców. Najwyższy z nich ma wysokość 281 m n.p.m. Przez park przepływa rzeka Giełczew oraz jej dopływ Radomirka, a także struga Olszanka ze swoimi mniejszymi dopływami. Teren parku jest ważnym rejonem źródliskowym. Znajduje się tu 45 źródeł.

24,8% powierzchni parku zajmują lasy. Występują tu lasy dębowo-grabowe z domieszką buka, lasy mieszane, dąbrowy świetliste i lasy łęgowe. Największe kompleksy leśne położone na terenie parku to Las Chmielowski i Las Królewski.

W parku występują liczne gatunki ptaków chronionych, m.in. kruki, myszołowy, grubodzioby, wilgi, dzięcioły czarne, pełzacze leśne, perkozki, perkozy rdzawoszyje; a także płazów: rzekotki drzewne, ropuchy szare oraz kumaki nizinne.

Ochrona przyrody

Na obszarze parku znajdują się następujące rezerwaty przyrody^[2][3]:

• Las Królewski – chroni zbiorowiska rzadkich roślin kserotermicznych oraz wielogatunkowych drzewostanów o charakterze naturalnym;
• Chmiel – chroni zespół grąd z drzewami pomnikowymi oraz kresowego stanowiska buka;
• Olszanka – chroni starodrzew dębowy z domieszką grabu i sosny oraz wieloma chronionymi gatunkami roślin w runie.

Ponadto utworzono tu dwa zespoły przyrodniczo-krajobrazowe: „Szabałowa Góra” i „Kamienny Wąwóz”^[2][3].

Przypisy

Bibliografia

• Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski, ElżbietaE. Bajkiewicz-Grabowska (red.), IwonaI. Swenson (red.), ZofiaZ. Aleksandrowicz, Warszawa: PWN, 1998, ISBN 83-01-12677-9, OCLC 830195866 .brak strony (książka)