Konkurs Piosenki Eurowizji 1961

Konkurs Piosenki Eurowizji 1961
Ilustracja
Informacje ogólne
Finał

18 marca 1961

Miejsce

Palais des Festivals,
Cannes (Francja)

Nadawca

Radiodiffusion-télévision française (RTF)

Prowadzący

Jacqueline Joubert

Informacje dodatkowe
Główny dyrygent

Franck Pourcel

Występ interwałowy

Tessa Beaumont
Max Bozzoni

Uczestnicy
Debiut

 Finlandia
 Hiszpania
 Jugosławia

Łącznie

16 reprezentacji

Mapa uczestników
Mapa z zaznaczeniem państw uczestniczących

     Państwa uczestniczące w finale.

     Państwa zdyskwalifikowane z udziału w finale.

Głosowanie
Każdy kraj wyznaczał 10-osobową komisję jurorską, która przyznawała ulubionej piosence po jednym punkcie.
Zwycięzca

 Luksemburg

Reprezentant

Jean-Claude Pascal

Piosenka

„Nous, les amoureux”

Muzyka

Jacques Datin

Tekst

Maurice Vidalin

Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 1960 1962 ►

6. Konkurs Piosenki Eurowizji został zorganizowany 18 marca 1961 w Cannes na Lazurowym Wybrzeżu przez francuskiego nadawcę publicznego France 3, dzięki zwycięstwu reprezentantki kraju – Jacqueline Boyer podczas konkursu w 1960 roku[1].

Koncert finałowy prowadziła Jacqueline Joubert, a zwycięzcą został reprezentant Luksemburga – Jean-Claude Pascal z utworem autorstwa Jacques’a Datina i Maurice’a Vidalina „Nous, les amoureux”, za który otrzymał 33 punkty[1].

Lokalizacja

 Osobny artykuł: Cannes.
Lokalizacja Cannes we Francji.

Koncert finałowy w 1961 odbył się w Palais des Festivals et des Congrès, w tym samym miejscu, co konkurs w 1959. Budynek został zbudowany w 1949 w celu zorganizowania Międzynarodowego Festiwalu Filmowego. Hala znajduje się na promenadzie miasta, którą wyznacza bulwar La Croisette. Obecnie znajduje się tam hotel JW Marriott Cannes[2].

Kraje uczestniczące

W konkursie wzięli udział reprezentanci 16 nadawców publicznych, w tym debiutujące w stawce telewizje z Finlandii, Hiszpanii i Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii[1].

W konkursie wystąpiło dwóch wykonawców, którzy brali udział w poprzednich konkursach. Reprezentantem Belgii ponownie został Bob Benny, który startował w finale konkursu w 1959. Przedstawicielka Norwegii Nora Brockstedt reprezentowała kraj w finale konkursu w 1960.

Dyrygenci

Każdemu reprezentantowi towarzyszyła orkiestra, którą kierował wyznaczony przez kraj dyrygent. Głównym dyrygentem konkursu był Franck Pourcel[1], który dyrygował orkiestrze podczas występów reprezentantów: Austrii[3], Niemiec[4], Francji[5] i Finlandii[6]. Ponadto orkiestrą dyrygowali: Rafael Ferrer (Hiszpania)[7], Jože Privšek (Jugosławia)[8], Dolf van der Linden (Holandia)[9], William Lind (Szwecja)[10], Francis Bay (Belgia)[11], Gianfranco Intra (Włochy)[12], Kai Mortensen (Dania)[13], Øivind Bergh (Norwegia)[14], Robert Stolz (Austria)[8], Raymond Lefèvre (Monako)[15], Fernando Paggi (Szwajcaria)[16], Harry Robinson (Wielka Brytania)[17] i Léo Chauliac (Luksemburg)[18].

Wyniki

L.p. Kraj Język Artysta Piosenka Miejsce Punkty
1 Hiszpania hiszpański Conchita Bautista „Estando contigo” 9 8
2 Monako Monako francuski Colette Deréal „Allons, allons les enfants” 10 6
3 Austria Austria niemiecki Jimmy Makulis „Sehnsucht” 15 1
4 Finlandia Finlandia fiński Laila Kinnunen „Valoa ikkunassa” 10 6
5 Jugosławia serbsko-chorwacki Ljiljana Petrović „Neke davne zvezde” 8 9
6 Holandia Holandia niderlandzki Greetje Kauffeld „Wat een dag” 10 6
7 Szwecja Szwecja szwedzki Lill-Babs „April, April” 14 2
8 Niemcy RFN niemiecki Lale Andersen „Einmal sehen wir uns wieder” 13 3
9 Francja Francja francuski Jean-Paul Mauric „Printemps, avril carillonne” 4 13
10 Szwajcaria Szwajcaria francuski Franca Di Rienzo „Nous aurons demain” 3 16
11 Belgia Belgia niderlandzki Bob Benny „September, gouden roos” 15 1
12 Norwegia Norwegia norweski Nora Brockstedt „Sommer i palma” 7 10
13 Dania Dania duński Dario Campeotto „Angelique” 5 12
14 Luksemburg Luksemburg francuski Jean-Claude Pascal „Nous, les amoureux” 1 33
15 Wielka Brytania Wielka Brytania angielski The Allisons „Are You Sure?” 2 25
16 Włochy Włochy włoski Betty Curtis „Al di là” 5 12

Legenda:

     1 miejsce

Tabela punktacyjna finału

Każdy kraj wyznaczał
10-osobowe jury, które przyznawało
ulubionej piosence po jednym punkcie. 		Wyniki
Hiszpania Monako Austria Finlandia Jugosławia Holandia Szwecja Niemcy Francja Szwajcaria Belgia Norwegia Dania Luksemburg Wielka Brytania Włochy
Uczestnicy konkursu Hiszpania 1 1 1 2 2 1
Monako 3 1 1
Austria 1
Finlandia 1 1 2 2
Jugosławia 3 1 2 1 1 1
Holandia 2 1 1 2
Szwecja 2
Niemcy 1 1 1
Francja 2 2 1 1 4 1 2
Szwajcaria 1 2 2 1 2 4 2 2
Belgia 1
Norwegia 1 2 1 5 1
Dania 1 1 2 8
Luksemburg 2 4 4 3 5 1 1 5 1 1 1 3
Wielka Brytania 3 3 7 1 1 8 1
Włochy 1 1 1 1 4 4
KRAJE UPORZĄDKOWANE W KOLEJNOŚCI WYSTĘPOWANIA

Międzynarodowi nadawcy i głosowanie

Spis poniżej przedstawia kolejność głosowania poszczególnych krajów w 1961 wraz z nazwiskami sekretarzy, którzy przekazywali punkty od swojego państwa, a także komentatorów konkursu dla telewizyjnych nadawców[19]:

Kolejność głosowania i krajowi sekretarze
  1.  Włochy - Enzo Tortora
  2.  Wielka Brytania - Michael Aspel[20]
  3.  Luksemburg - nieznany
  4.  Dania - Claus Toksvig
  5.  Norwegia - Mette Janson
  6.  Belgia - nieznany
  7.  Szwajcaria - Boris Acquadro
  8.  Francja - nieznany
  9.  Niemcy- nieznany
  10.  Szwecja - Roland Eiworth
  11.  Holandia - Siebe van der Zee[21]
  12.  Jugosławia - nieznany
  13.  Finlandia - Poppe Berg[22]
  14.  Austria - nieznany
  15.  Monako - nieznany
  16.  Hiszpania - Diego Ramírez Pastor[23]
Komentatorzy

Z powodu przekroczenia przeznaczonego na konkurs czasu antenowego, w Wielkiej Brytanii ponowny występ zwycięzcy nie był transmitowany[1].

Linki zewnętrzne

Zobacz multimedia związane z tematem: Konkurs Piosenki Eurowizji 1961
  • Oficjalna strona konkursu

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Eurovision Song Contest 1961. [w:] Europejska Unia Nadawców [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-05-04]. (ang.).
  2. ↑ Home - The Palais des Festivals et des Congrès. palaisdesfestivals.com. [dostęp 2013-05-01]. (ang.).
  3. ↑ Sehnsucht Jimmy Makulis. 4Lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
  4. ↑ Einmal sehen wir uns wieder Lale Andersen. 4Lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
  5. ↑ Printemps, avril carillonne Jean-Paul Mauric. 4Lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
  6. ↑ Valoa ikkunassa Laila Kinnunen. 4Lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
  7. ↑ Conchita Bautista – Estando contigo lyrics. 4Lyrics.com. [dostęp 2013-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-16)].
  8. ↑ a b Ljiljana Petrović Neke davne zvezde. 4Lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
  9. ↑ Wat een dag Greetje Kauffeld. 4Lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
  10. ↑ Welkom op de site van Eurovision Artists. eurovisionartists.nl. [dostęp 2013-05-04].
  11. ↑ September, gouden roos Bob Benny. 4Lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
  12. ↑ Al di là Betty Curtis. 4Lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
  13. ↑ Angelique Dario Campeotto. 4Lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
  14. ↑ Sommer i Palma Nora Brockstedt. 4Lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
  15. ↑ Conductors. [w:] Monaco 1961 [on-line]. 4Lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
  16. ↑ Nous aurons demain Franca di Rienzo. 4Lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
  17. ↑ Are You Sure? The Allisons. 4Lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
  18. ↑ Nous les amoureux Jean-Claude Pascal. 4Lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
  19. ↑ Eurovision 1961 Cast and Crew. IMDb. [dostęp 2013-05-04].
  20. ↑ Gordon Roxburgh „Songs For Europe The United Kingdom at The Eurovision Song Contest Volume One: The 1950s and 1960s”, Telos, UK, 2012, str. 259 isbn=978-1-84583-065-6
  21. ↑ „Greetje vanavond nummer zes”, Nieuwe Leidsche Courant, 18 marca 1961
  22. ↑ a b Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien?. viisukuppila.fi. [dostęp 2013-05-04]. (fiń.).
  23. ↑ FORO FESTIVAL DE EUROVISIÓN • Ver Tema - Uribarri comentarista Eurovision 2010. eurosongcontest.phpbb3.es. [dostęp 2013-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-17)]. (hiszp.).
  24. ↑ a b c d e Christian Masson: 1961 - Cannes. Songcontest.free.fr. [dostęp 2013-05-04].
  25. ↑ Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival. [w:] Eurovision Artists [on-line]. (niderl.).
  26. ↑ Leif Thorsson. Melodifestivalen genom tiderna (2006), str. 34. Sztokholm: Premium Publishing AB. ISBN 91-89136-29-2