Kompania graniczna KOP „Leonpol”

Kompania graniczna KOP „Leonpol”
Historia
Państwo

 Polska

Rozformowanie

1939

Organizacja
Dyslokacja

Leonpol[a]

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza

Podległość

batalion KOP „Łużki”

Batalion KOP „Łużki” w 1931

Kompania graniczna KOP „Leonpol” – pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Na podstawie rozkazu szefa Sztabu Generalnego L. dz. 12044/O.de B./24 z 27 września 1924, w pierwszym etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza sformowano 5 batalion graniczny[1][2], a w jego składzie 3 kompanię graniczną KOP. W listopadzie 1936 kompania liczyła 2 oficerów, 8 podoficerów, 4 nadterminowych i 82 żołnierzy służby zasadniczej[b]. W 1939 3 kompania graniczna KOP „Leonpol” podlegała dowódcy batalionu KOP „Łużki”[3].

Służba graniczna

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[4]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[5].

3 kompania graniczna „Leonpol” w 1934 ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 2 kilometrów 50 metrów[6]. Po stronie sowieckiej granicę ochraniała zastawa „Dryssa” z komendantury „Dryssa”[7].

Sąsiednie kompanie graniczne:

Walki w 1939

17 września odwód kompanii KOP „Leonpol” atakował sowiecki oddział w sile ok. 3 kompanii kpt. Faworskiego. Wspierał go pociąg pancerny nr 16. Odwód, wspólnie onsadą strażnicy „Leonpol” stawił opór. Po krótkotrwałej walce, Polacy wycofali się do lasu majątku Leonpol. W starciu zginęło 3 żołnierzy polskich, w tym dowódca kompanii por. Witold Połoński. Według sowieckich źródeł, do 4:45 mieli oni wziąć do niewoli 1 oficera i 30 szeregowych, a potem liczba jeńców wzrosła do 59. Wydaje się ona liczbą znacznie zawyżoną. Być może „jeńcami” stali się także aresztowani cywile. Pozostali obrońcy Leonpola przeszli do Dołhinowa. Nie mogąc dotrzeć w rejon koncentracji baonu, wobec oskrzydlenia przez Sowietów, ostatecznie przekroczyli granicę łotewską[12].

Tak walki relacjonuje Julian Białowąs z Leonpola[12]:

Napaść nastąpiła 17 września około 4 rano. Nasi KOP-owcy nie dali się zaskoczyć. Przywitali bolszewików ogniem, ale walka była nierówna. Bolszewików były setki, a z naszej strony kilka dwuosobowych patroli oraz slaby odwód kompanii i nieliczna załoga strażnicy. Strażnica KOP-u położona w odległości 200 metrów od Dźwiny opustoszała. Punkty ogniowe nad brzegiem Dźwiny bolszewicy przykryli ogniem z granatników. (...) Zginął ranny w obie nogi erkaemista, który zacisnąwszy je paskiem od spodni bronił się do wyczerpania amunicji. Miody porucznik tylko w koszuli biegł z kwatery prywatnej do budynku kompanii. Prawie u celu został osaczony przez napastników. Zabił trzech, ale sam został zakłuty bagnetami. Bolszewicy twierdzili, że zabił ich komandira. Zginął też krawiec kompanijny. W czasie strzelaniny przed budynkiem wyskoczył przez okno wprost pod lufę czerwonoarmisty.

Struktura organizacyjna

Strażnice kompanii w latach 1928–1929[8][13]

Strażnice kompanii w latach 1931–1932[7][14]

Strażnice kompanii w latach 1934–1935[15][16]

W 1934 powstała strażnica KOP „Leonpol”[15]

Strażnice kompanii w 1938[11]

Organizacja kompanii 17 września 1939[17][18]:

Dowódcy kompanii

  • kpt. Adam Szymański (był 30 IX 1928 – 21 XI 1928 → przesunięty na dowódcę 1 kompanii granicznej)[19]
  • kpt. Adam Litwiński (24 XI 1928 –)[19]
  • kpt. Stanisław Michalak (24 XI 1928[19] – III 1932[20][21])
  • kpt. Jan Perenc (16 XII 1932 – 19 III 1934 → przeniesiony do 60 pp)[19]
  • kpt. Jan Witkowski (16 IV 1934 –)[19]
  • kpt. Tadeusz Sochacki[h] (- 1939)
  • por. Witold Połoński (1939)

Uwagi

  1. Miasteczko Leonpol, gmina Leonpol, powiat brasławski, województwo poleskie.
  2. Wykaz stanów etatowych oficerów, podoficerów i żołnierzy KOP przesłanych przez ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna ze sztabu KOP do I oficera do zleceń GISZ płk. dypl. Kazimierza Glabisza. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 365.
  3. W komunikatach dyslokacyjnych występuje również jako Uzmiany → Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓.
  4. Wieś Czuryłowo Dalekie, gmina Leonpol, powiat brasławski, województwo poleskie.
  5. W komunikatach dyslokacyjnych występuje również jako Grudzinowo → Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓.
  6. Wieś Słoboda, gmina Leonpol, powiat brasławski, województwo poleskie.
  7. Wieś Uźmiony, gmina Leonpol, powiat brasławski, województwo poleskie.
  8. Sochacki Tadeusz Karol (1905-1940), kpt. piech., w KOP od 1935. Do mobilizacji dca 3 kompanii granicznej „Leonpol”. We wrześniu 1939 dca 3 kompanii piechoty I/ 3 pp KOP. Więzień obozu w Kozielsku. Zamordowany przez NKWD. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 749.

Przypisy

  1. Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 152.
  2. Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 23.
  3. Szubański 2000 ↓, s. 88.
  4. Falkiewicz 1925 ↓, s. 3–4.
  5. Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 312–314.
  6. Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 294.
  7. a b c Szkice dyslokacyjne ↓.
  8. a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 8/1928.
  9. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 14 i 15/1932.
  10. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 53 i 54/1934.
  11. a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 83/1938.
  12. a b Cygan 2006 ↓, s. 91.
  13. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 10/1929.
  14. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 14/1932.
  15. a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 54/1934.
  16. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 66/1934.
  17. Prochwicz 2003 ↓, s. 305.
  18. Grzelak 2001 ↓, s. 184.
  19. a b c d e Obsada oficerska bg „Łużki” ↓.
  20. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 255.
  21. Życie i służba żołnierzy K.O.P.: 5 baon 3 komp. Leonpol. „Żołnierz Polski”. 16, s. 315, 1932-04-17. Warszawa. 

Bibliografia

  • p
  • d
  • e
Brygady
Pułki
piechoty
Bataliony
graniczne
odwodowe
forteczne
Kawaleria
szwadrony
Artyleria
Saperzy
Wywiad
Placówki wywiadowcze KOP nr
Ekspozytury Oddziału II Szt. Gen.
Jednostki
sformowane
przez KOP
Kompanie
graniczne
Strażnice