Jorge Enríquez

Pełne imię i nazwisko

Jorge Enríquez García

Data i miejsce urodzenia

8 stycznia 1991
Mexicali

Wzrost

189 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska^[a]

Lata	Klub	Wyst.	Gole
2010–2018	Guadalajara	108	(4)
2016	→ León (wyp.)	8	(0)
2016	→ Tepic (wyp.)	6	(0)
2017	→ Santos Laguna (wyp.)	14	(1)
2018	→ Puebla (wyp.)	8	(0)
2018–2019	Omonia Nikozja	6	(0)
2019–2020	Salamanca UDS	12	(0)
2020	Veracruzano Tiburón
2021–2022	Venados	40	(1)

Kariera reprezentacyjna

Lata	Reprezentacja	Wyst.	Gole
2011	Meksyk U-20	12	(1)
2011–2012	Meksyk U-23	21	(2)
2011–2013	Meksyk	8	(0)
	W sumie:	41	(3)

↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Dorobek medalowy

Igrzyska olimpijskie
złoto	Londyn 2012

Jorge „Chatón” Enríquez García (ur. 8 stycznia 1991 w Mexicali) – meksykański piłkarz występujący na pozycji defensywnego pomocnika, reprezentant Meksyku.

Kariera klubowa

Enríquez urodził się w leżącym na meksykańsko-amerykańskiej granicy mieście Mexicali w stanie Kalifornia Dolna, jednak wychowywał się w Tepic w stanie Nayarit. Pochodzi z piłkarskiej rodziny – jego ojciec był amatorskim zawodnikiem, zaś stryj Héctor Enríquez przez osiem lat występował w pierwszej lidze meksykańskiej. Jest wychowankiem akademii juniorskiej klubu Chivas de Guadalajara, zaś do seniorskiej drużyny został włączony jako dziewiętnastolatek przez szkoleniowca José Luisa Reala. W meksykańskiej Primera División zadebiutował 17 lutego 2010 w wygranym 1:0 spotkaniu z Pachucą, zaś premierowego gola w najwyższej klasie rozgrywkowej strzelił 1 maja tego samego roku w przegranej 2:4 konfrontacji z Morelią. W tym samym roku dotarł z Chivas do finału rozgrywek Copa Libertadores, pełniąc jednak rolę rezerwowego i regularne występy zaczął notować dopiero kilka miesięcy później. W wiosennym sezonie Clausura 2015 doszedł do finału pucharu Meksyku – Copa MX, zaś pół roku później, podczas jesiennego sezonu Apertura 2015, triumfował z Chivas w tych rozgrywkach, w obydwu przypadkach będąc jednak przeważnie zawodnikiem rezerwowym.

Wiosną 2016 Enríquez na zasadzie wypożyczenia przeniósł się do ekipy Club León, w ramach rozliczenia za transfer Carlosa Peñi.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
2009/2010	Chivas de Guadalajara	Meksyk	Liga MX	7	1
2010/2011	Chivas de Guadalajara	Meksyk	Liga MX	16	0
2011/2012	Chivas de Guadalajara	Meksyk	Liga MX	16	1
2012/2013	Chivas de Guadalajara	Meksyk	Liga MX	24	1
2013/2014	Chivas de Guadalajara	Meksyk	Liga MX	19	0
2014/2015	Chivas de Guadalajara	Meksyk	Liga MX	16	1
2015/2016	Chivas de Guadalajara	Meksyk	Liga MX	10	0
2015/2016	Club León	Meksyk	Liga MX

Kariera reprezentacyjna

W 2011 roku Enríquez został powołany przez trenera Juana Carlosa Cháveza do reprezentacji Meksyku U-20 na Mistrzostwa Ameryki Północnej U-20. Na gwatemalskich boiskach pełnił rolę kluczowego zawodnika swojej drużyny, rozgrywając wszystkie pięć meczów w wyjściowym składzie, zaś jego kadra triumfowała ostatecznie w tych rozgrywkach, pokonując w finale Kostarykę (3:1). Kilka miesięcy później znalazł się w składzie na Mistrzostwa Świata U-20 w Kolumbii, gdzie również miał niepodważalne miejsce w środku pola, tworząc duet środkowych pomocników z Diego de Buenem i wystąpił we wszystkich możliwych siedmiu spotkaniach w pełnym wymiarze czasowym. Będąc liderem i kapitanem swojego zespołu dotarł z nim aż do półfinału, a później zajął trzecie miejsce po wygranej konfrontacji z Francją (3:1), w której strzelił również gola. Młodzi Meksykanie zostali rewelacją młodzieżowego mundialu, zaś Enríquez za sprawą swoich świetnych występów otrzymał w oficjalnym plebiscycie FIFA nagrodę w postaci Brązowej Piłki mistrzostw dla trzeciego najlepszego zawodnika turnieju^[1].

W październiku 2011 Enríquez w barwach reprezentacji Meksyku U-23 prowadzonej przez Luisa Fernando Tenę wziął udział w Igrzyskach Panamerykańskich w Guadalajarze. Tam pełnił rolę rezerwowego zawodnika kadry – mimo iż wystąpił we wszystkich pięciu spotkaniach, to tylko raz wybiegł na boisko w pierwszym składzie. Wpisał się również na listę strzelców w grupowym meczu z Ekwadorem (2:1), zaś jego drużyna, pełniąca wówczas rolę gospodarzy, zdobyła ostatecznie złoty medal na męskim turnieju piłkarskim, pokonując w finale Argentynę (1:0). W 2012 roku został powołany na północnoamerykański turniej eliminacyjny do Igrzysk Olimpijskich w Londynie, podczas którego rozegrał wszystkie pięć meczów, natomiast jego zespół triumfował wówczas w rozgrywkach, pokonując w finale po dogrywce Honduras (2:1). W tym samym roku wziął udział w prestiżowym towarzyskim Turnieju w Tulonie, gdzie wystąpił we wszystkich pięciu meczach, a jego ekipa wygrała te rozgrywki po finałowym zwycięstwie z Turcję (3:0). Kilka tygodni później został powołany przez Tenę na Igrzyska Olimpijskich w Londynie. Tam był jednym z kluczowych zawodników drużyny, rozegrał wszystkie sześć spotkań i zdobył gola w ćwierćfinale z Senegalem (4:2), natomiast Meksykanie zdobyli wówczas jedyny złoty medal dla swojego kraju na tej olimpiadzie po pokonaniu w finale faworyzowanej Brazylii (2:1).

W 2011 roku Enríquez znalazł się w ogłoszonym przez Luisa Fernando Tenę składzie rezerwowej reprezentacji Meksyku, złożonej głównie z graczy z rocznika '89, która pod szyldem dorosłej kadry wzięła udział w Copa América. Właśnie podczas tych rozgrywek zadebiutował w seniorskiej kadrze, 4 lipca 2011 w przegranym 1:2 spotkaniu fazy grupowej z Chile. Ogółem wystąpił wówczas we wszystkich trzech meczach w pełnym wymiarze czasowym, będąc podstawowym środkowym pomocnikiem zespołu, lecz jego drużyna zanotowała na argentyńskich boiskach komplet porażek i odpadła z turnieju już w fazie grupowej. Dwa lata później został powołany przez selekcjonera José Manuela de la Torre na Złoty Puchar CONCACAF, gdzie rozegrał trzy z pięciu możliwych spotkań, z czego dwa w wyjściowym składzie, natomiast Meksykanie, grający wówczas w rezerwowym składzie złożonym z graczy występujących w krajowej lidze, zakończyli wówczas swój udział w rozgrywkach na półfinale. Wziął również udział w udanych ostatecznie dla jego reprezentacji eliminacjach do Mistrzostw Świata 2014, podczas których dwukrotnie pojawił się na boisku.

Styl gry

Enríquez jest prawonożnym zawodnikiem, mogącym występować zarówno na pozycji środkowego oraz defensywnego pomocnika, jak i środkowego obrońcy. Cechuje go dobra gra w powietrzu, elegancja w grze i umiejętności przywódcze. Za sprawą podobnego stylu gry jest porównywany do Estebana Cambiasso^[2].

Przypisy

↑ Lluvia de premios en Bogotá. FIFA, 21 sierpnia 2011. [dostęp 2011-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 kwietnia 2012)]. (hiszp.).
↑ En Italia, comparan a 'Chatón' con Cambiasso. Récord, 14 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-15]. (hiszp.).