|
Data i miejsce urodzenia | 25 grudnia 1953 Gernrode |
Kariera juniorska |
Lata | Klub | 1963–1967 | SuS Bertlich | 1967–1971 | FC Zons | |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1971–1972 | CfB Ford-Niehl Köln | | | 1972–1974 | TuS Lingen | | | 1974–1980 | Werder Brema | 184 | (57) | 1980–1981 | Bayern Monachium | 14 | (0) | 1981 | Calgary Boomers | 30 | (6) | 1981–1982 | Nottingham Forest | 21 | (3) | 1982–1986 | Bayer Leverkusen | 105 | (18) | 1986–1991 | Rot-Weiss Essen | 104 | (17) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1987–1991 | Rot-Weiss Essen (asystent) | 1991–1993 | Rot-Weiss Essen | 1993–1995 | VfB Stuttgart | 1996–2002 | Hertha BSC | 2003–2004 | VfL Wolfsburg | 2005–2006 | FK Partizan | 2006–2007 | Borussia Dortmund | 2008–2009 | Saturn Ramienskoje | 2009 | BB Ankaraspor | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Jürgen Röber (ur. 25 grudnia 1953 w Gernrode) – niemiecki piłkarz i trener piłkarski.
Kariera
Zaczynał karierę w SuS Bertlich, skąd w 1967 trafił do FC Zons. Przez kolejne lata grał w innych młodzieżowych klubach, by w końcu w 1974 roku trafić do pierwszoligowego Werderu Brema. Przez 4 lata gry w klubie z północy Niemiec stworzył sobie taką markę, że przeszedł do Bayernu Monachium. W stolicy Bawarii szło mu jednak dość słabo i mimo zdobytego mistrzostwa Niemiec odszedł do kanadyjskiego Calgary Boomers. W tym samym roku przeniósł się do Anglii, gdzie w barwach Nottingham Forest F.C. zagrał dobry sezon. Wrócił do Niemiec w 1982 roku, by wzmocnić skład Bayeru 04 Leverkusen. 4 lata gry w tym klubie przyniosły mu miano jednego z najlepszych pomocników ligi, jednak wiek dawał o sobie znać. W 1986 roku trafił do drugoligowej drużyny Rot-Weiss Essen. W 1991 roku zakończył karierę piłkarską. Zagrał w 303 spotkaniach Bundesligi i zdobył 75 bramek. Jest żonaty z Iloną Röber, ma syna.
Trener
Rozpoczął karierę szkoleniową jako grający asystent w Rot-Weiss Essen. Następnie trenował pierwszoligowy VfB Stuttgart, by 1 stycznia 1996 roku przejść do Herthy Berlin. W klubie ze stolicy Niemiec pracował 8 lat, podczas których najpierw wprowadził zespół do Bundesligi, a następnie stworzył drużynę walczącą o najwyższe laury. W 1999 Hertha zajęła 3. miejsce w lidze, zaś rok później była finalistą pucharu Niemiec. Po okresie słabszej gry Herthy w 2002 roku odszedł z klubu. Następnie trenował VfL Wolfsburg oraz FK Partizan. 19 grudnia 2006 roku został szkoleniowcem Borussii Dortmund, jednak słabe wyniki osiągane przez klub pod jego wodzą spowodowały jego dość szybkie zwolnienie.
Sukcesy
- Schwartz (1955–57)
- Harthaus (1963–65)
- Pliska (1965–67)
- Ribbeck (1967–68)
- Klötzer (1968–69)
- Vordenbäumen (1969)
- Burdenski (1969–71)
- Vordenbäumen (1971)
- Bédl (1971–72)
- Witzler (1972–73)
- Ferner (1973–75)
- Horvat (1975–76)
- Erlhoff (1976–78)
- Quinkert (1978)
- Ferner (1978–79)
- Schafstall (1979–81)
- Mandziara (1981–83)
- Bock (1983)
- Bédl (1983)
- Schacht (1983)
- Melzig (1984)
- Hrubesch (1986–87)
- Neururer (1987)
- Franz (1987–88)
- Melzig (1988)
- Moors (1989–91)
- Röber (1991–93)
- Frank (1994–95)
- Gores (1995–97)
- Berge (1998–99)
- Fuchs (1999)
- Berge (1999–2001)
- Pleß (2001–03)
- Fach (2003)
- Gelsdorf (2003–05)
- Neuhaus (2005–06)
- Köstner (2006–07)
- Bonan (2007–08)
- Kulm (2008–09)
- Außem (2009)
- Middendorp (2009)
- Außem (2009–10)
- Erkenbrecher (2009–10)
- Wrobel (2010–14)
- Fascher (2014–15)
- Lucas (2015)
- Reiter (2015)
- Siewert (2015–16)
- Demandt (2016)
- Giannikis (2017–18)
- Neitzel (2018–19)
- Titz (2019–20)
- Neidhart (2020–22)
- Nowak (2022)
- Dabrowski (od 2022)
|