Humphrey Tonkin

Humphrey Tonkin

Humphrey Tonkin podczas Światowego Kongresu Esperanto w 2008
Data i miejsce urodzenia	2 grudnia 1939 Truro
Rodzaj działalności	ruch esperancki
przewodniczący
Przynależność	Universala Esperanto-Asocio
Okres urzędowania	od 1974 do 1980
Poprzednik	Ivo Lapenna
Następca	Grégoire Maertens
przewodniczący
Przynależność	Universala Esperanto-Asocio
Okres urzędowania	od 1986 do 1989
Poprzednik	Grégoire Maertens
Następca	John C. Wells
Multimedia w Wikimedia Commons

Humphrey Tonkin (ur. 2 grudnia 1939 w Truro) – angielski esperantysta, filolog, językoznawca, profesor w dziedzinie literatury, znawca angielskiej literatury okresu renesansu, przewodniczący Światowej Esperanckiej Organizacji Młodzieżowej (Tutmonda Esperantista Junulara Organizo, TEJO) w latach 1969–1971 i Universala Esperanto-Asocio (UEA) w latach 1974–1980 oraz 1986-1989^[1][2].

Działalność esperancka

Humphrey Tonkin nauczył się esperanta w 1956. W 1961 został członkiem zarządu Światowej Esperanckiej Organizacji Młodzieżowej, od 1969 jej przewodniczącym^[1]. Był założycielem i pierwszym redaktorem czasopisma Kontakto (1963-1966)^[3]. W latach 1969–1971 i 1974-1980 przewodniczył Universala Esperanto-Asocio, a w latach 2001–2004 był jego wiceprzewodniczącym^[1]. Pod jego kierownictwem znacznie ożywiła się działalność UEA. Tonkin między innymi na nowo opracował statut organizacji, otworzył biura UEA w Antwerpii, Budapeszcie i Nowym Jorku oraz utworzył Societo Zamenhof grupę osób wspomagających finansowo UEA^[3].

Tonkin jest dyrektorem Centrum Badań i Dokumentacji (Centro de Esploro kaj Dokumentado, CED^[1]).

Humprey Tonkin przewodniczy komisji ds. literackich konkursów przy UEA (Komisiono pri la Belartaj Konkursoj)^[1].

Do 1984 pełnił funkcję głównego redaktora specjalistycznego czasopisma Lingvaj Problemoj kaj Lingvoplanado^[3].

W trakcie Wirtualnego Kongresu Esperanto Tonkin otrzymał tytuł Honorowego Przewodniczącego UEA^[3].

Działalność naukowa i tłumaczenia

Humphrey Tonkin jest autorem wielu prac z zakresu literatury, językoznawstwa i polityki językowej. Tłumaczył na esperanto m.in. dramaty Williama Shakespearea La vivo de Henriko Kvina (2003), La vintra fabelo (2006). Jest również tłumaczem z esperanta na język angielski (m.in. La danĝera lingvo Ulricha Linsa)^[1].

Przypisy