Herman Solnik

Ten artykuł od 2009-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Herman Solnik

Data i miejsce urodzenia	25 lutego 1869 Błaszki
Data i miejsce śmierci	1943 Warszawa

Herman (Herszel) Solnik, właściwie Zevi Solnik (ur. 25 lutego 1869 w Błaszkach, zm. 1943 w Warszawie) – żydowski działacz społeczny i polityczny, pisarz, poeta, publicysta, syjonista.

Życiorys

Był synem Szmula i Feiwel Bajli. Około 1890 studiował w rabinackim kolegium w Kaliszu. Pierwszy poemat „Jerusalem” Solnik wydrukował w Londynie w „Yedisher Historiker” – Historyk Żydowski, następnie publikuje artykuły w żydowskich pismach takich jak „Weg” – Droga, „Unzer Leben” – Nasze Życie i w krakowskiej „Hashavua” – Tydzień.

W 1912 napisał cykl poematów, który wydrukowano w tym samym roku w Warszawie pod tytułem „Himel und Erd” – Niebo i Ziemia. W roku 1925 w Łodzi drukuje zbiór składający się z czterech tomów pod tyt. „Di Yetzige Zeit” – Dzisiejszy czas. Od roku 1922 Zevi już wtedy używający swego drugiego imienia Herman redaguje „Kaliszer Blat” – Gazeta Kaliska, a od 1927 r. zostaje redaktorem literackim „Kaliszer Leben” – Życie Kaliskie, drukuje tam liczne opowiadania, wiersze, felietony i artykuły krytycznoliterackie. Mieszkając w Kaliszu i będąc jego znaną osobistością nie zapominał Solnik o swoim rodzinnym miasteczku, z jego projektu zaczęto umieszczać informacje z życia skupisk żydowskich ówczesnego powiatu kaliskiego, a on sam był autorem kilku relacji z Błaszek. W 1931 r. publikuje w Warszawie książkę Fun alten kloister – Ze starego klasztoru, zawierającą legendy i opowiadania związane z Błaszkami i ówczesnym powiatem kaliskim.

Był inicjatorem ruchu syjonistycznego na ziemi kaliskiej. Od 1896 r. Solnik był przewodniczącym Organizacji Syjonistycznej w Kaliszu, a w 1900 r. zostaje delegatem na IV Kongres Syjonistyczny odbywający się w Londynie. W listopadzie 1919 r. już w niepodległej Polsce, Solnik jako projektodawca legalnej Organizacji Ogólnych Syjonistów podpisał statut związku. Ze względów zdrowotnych Solnik odmawia uczestnictwa w ostatnim przedwojennym kongresie syjonistycznym, przeznaczając swe honorarium na rzecz delegacji młodzieży syjonistycznej.

Całą jego bogatą twórczość pochłonęła pożoga II wojny światowej, a sam Solnik jak większość kaliskich Żydów zostaje wygnany ze swego miasta. Przyjeżdża do Warszawy. Zostaje zamordowany w 1943 r. podczas powstania w getcie warszawskim. Nie wiadomo gdzie znajduje się jego mogiła; już po wojnie na żydowskim cmentarzu w Kaliszu postawiono symboliczny grób upamiętniający postać literata i organizatora syjonizmu kaliskiego.

Bibliografia

• Pakentreger A., Żydzi w Kaliszu w latach 1918–1939, Warszawa 1988
• Marcinkowska H., Zevi Herman Solnik, Wzgórze Anny, Błaszki 1999
• Marcinkowska H., Słowa zamiast broni, Calisia nr 3-4, Kalisz 2005.
• Kozłowska M., Herman Zvi Solnik, Słowik nr 12, Kraków 2007

Linki zewnętrzne

• Słowa zamiast broni. fzp.net.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-06)].
• Najwybitniejsi przedstawiciele kaliskiej społeczności żydowskiej na przestrzeni dziejów