Hege Riise

Hege Riise

Data i miejsce urodzenia	18 lipca 1969 Lørenskog
Obywatelstwo	Norwegia
Wzrost	168 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1989–1995 Setskog/Høland 1995–1997 Nikko Securities Dream Ladies 1997–1999 Setskog/Høland 2000 Asker 18 (3) 2001–2003 Carolina Courage 39 (12) 2004–2006 Team Strømmen 52 (9)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1990–2004  Norwegia 188 (58)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2007–2008 Team Strømmen Norwegia U-23 2009–2012 Stany Zjednoczone (asystent) 2012–2016 LSK Kvinner (asystent) 2016–2020 LSK Kvinner 2021 Anglia (p.o.) 2021 Wielka Brytania olimpijska 2021–2022 Norwegia U-19 2022–2023 Norwegia
↑ Aktualne na: 16 czerwca 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ↑ Aktualne na: 16 czerwca 2024.
Multimedia w Wikimedia Commons

Hege Riise (ur. 18 lipca 1969 w Lørenskogu) – norweska piłkarka, grająca na pozycji pomocnika, wielokrotna reprezentantka Norwegii, trenerka piłkarska.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

W 1989 rozpoczęła karierę klubową w drużynie Setskog/Høland. Pod koniec 1995 roku wraz z czterema innymi Norweżkami dołączyła do klubu piłkarskiego Nikko Securities Dream Ladies w Japonii. W 1997 roku wróciła do Norwegii, aby ponownie grać w drużynie Setskog-Høland. W 2000 przeniosła się do Asker. W następnym roku wyjechała za ocean, gdzie potem występowała w klubie Carolina Courage. Swoją karierę zawodową zakończyła w 2006 roku w macierzystej drużynie, która w międzyczasie zmieniła nazwę na Team Strømmen.

Kariera reprezentacyjna

23 lipca 1990 roku po raz pierwszy zagrała w seniorskiej kadrze narodowej w wygranym 2:0 meczu towarzyskim z Kanadą. Występowała na wielu turniejach finałowych mistrzostw Europy i świata. Jest pierwszą pod względem liczby występów zawodniczką w historii Norwegii ze 188 występami w reprezentacji^[1]. Jest także drugą najczęściej występującą w historii bramkarką w reprezentacji kobiet. W 1995 z Norwegią zdobyła Puchar Świata i potem otrzymała Złotą Piłkę jako najlepsza zawodniczka turnieju.

Największym osiągnięciem piłkarki było zdobycie złotego medalu z Norwegią na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2000 w Sydney i stała się jedną z zaledwie trzech kobiet na świecie, które wygrały igrzyska olimpijskie, Puchar Świata i Mistrzostwa Europy (wraz z Gro Espeseth i Bente Nordby).

Kariera trenerska

W 2007 roku rozpoczęła karierę szkoleniową, po tym jak została mianowana na stanowisko głównego trenera w Team Strømmen. 28 stycznia 2009 roku została zaproszona pomagać trenować reprezentację kobiet USA^[2]. W styczniu 2021 została mianowana tymczasowym głównym trenerem reprezentacji Anglii. 10 marca 2021 roku została również ogłoszona menadżerką drużyny Wielkiej Brytanii na opóźnionych Igrzyskach Olimpijskich w Tokio z 2020 roku. Potem stała na czele reprezentacji Norwegii do lat 19. 3 sierpnia 2022 roku została oficjalnie mianowana na stanowisko selekcjonera reprezentacji Norwegii. 1 września 2023 roku zrezygnowała z prowadzenia Norwegii po nieudanej kampanii na Mistrzostwach Świata FIFA Kobiet 2023. Następnie objęła inne stanowisko w Norweskiej Federacji Piłki Nożnej (NFF).

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

Setskog/Høland, Team Strømmen

• wicemistrz Norwegii: 1992, 1995, 2005
• zdobywca Pucharu Norwegii: 1992

Nikko Securities Dream Ladies

• mistrz Japonii: 1996
• zdobywca Pucharu Japonii: 1996, 1997

Asker

• wicemistrz Norwegii: 2000
• zdobywca Pucharu Norwegii: 2000

Carolina Courage

• zdobywca WUSA Founders Cup: 2002

Sukcesy reprezentacyjne

• mistrz świata: 1995
• wicemistrz świata: 1991
• zwycięzca Letnich Igrzysk Olimpijskich: 2000
• brązowy medalista Letnich Igrzysk Olimpijskich: 1996

Sukcesy trenerskie

LSK Kvinner

• mistrz Norwegii: 2016, 2017, 2018, 2019
• zdobywca Pucharu Norwegii: 2016, 2018, 2019

Sukcesy indywidualne

• najlepsza piłkarka Norwegii: 1996
• zwycięzca nominacji FIFA Women's World Cup Golden Ball: 1995
• zwycięzca nominacji UEFA Women's Championship Golden player: 1993
• zwycięzca nominacji Gullklokka: 2003
• nagroda Honorowa Kniksena w 2004 roku
• trener roku w Toppserien: 2017, 2018, 2019
• nominacja do tytułu trenera roku w piłce nożnej kobiet w konkursie The Best FIFA Football Awards: 2019/20

Przypisy

Bibliografia

• Hege Riise w bazie NFF (norw.)
• H. Riise, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [dostęp 2024-06-16] .
• Hege Riise w bazie GlobalSportsArchive (ang.)
• Hege Riise w bazie FootballDatabase.eu (ang. • fr. • hiszp.)
• Hege Riise w bazie PlayMakerStats (ang. • fr. • hiszp. • niem. • port. • wł.)
• Hege Riise w bazie WorldFootball.net (ang.)
• Hege Riise, [w:] baza Soccerdonna (trenerzy) [dostęp 2024-06-16] .