Grażyna Brodzińska

Data i miejsce urodzenia

3 maja 1951
Kraków

Typ głosu

sopran

Gatunki

operetka

Zawód

solistka operetkowa, aktorka

Aktywność

od 1970

Odznaczenia

Multimedia w Wikimedia Commons

Cytaty w Wikicytatach

Strona internetowa

Grażyna Brodzińska, właśc. Grażyna Szymaszkiewicz^[1] (ur. 3 maja 1951 w Krakowie^[2]) – polska śpiewaczka operetkowa, musicalowa oraz operowa (sopran) i aktorka.

Nazywana „pierwszą damą polskiej operetki”^[3]. Śpiewa repertuar operetkowy, operowy, musicalowy i piosenki ze światowego repertuaru. Współpracuje z wieloma krajowymi orkiestrami filharmonicznymi i operowymi. Dokonała licznych nagrań telewizyjnych i radiowych.

Życiorys

Jest córką śpiewaczki Ireny Brodzińskiej i reżysera Edmunda „Waydy” Szymaszkiewicza^[3]. Jej bratanicą jest Natalia Brodzińska, śpiewaczka i skrzypaczka^[4].

Zadebiutowała na scenie w wieku 10 lat, grając małą Cygankę w Baronie cygańskiego Johanna Straussa w reż. Edmunda Szymaszkiewicza^[3]. Jest absolwentką II Liceum Ogólnokształcącego im. Mieszka I w Szczecinie^[5]. Po ukończeniu nauki w szkole baletowej trafiła do Studia Wokalno-Aktorskiego Danuty Baduszkowej w Gdyni^[3]. Śpiewu uczyła ją profesor Zofia Janukowicz-Pobłocka. Później w doskonaleniu wokalnego warsztatu przez dziesięć lat pomagali jej Urszula Trawińska-Moroz i Ryszard Karczykowski. Na scenie zadebiutowała w 1970 podczas studiów w Gdyni.

W latach 1969–1976 pracowała w Teatrze Muzycznym w Gdyni. W późniejszych latach śpiewała w Teatrze Muzycznym w Szczecinie. Była solistką Operetki Warszawskiej i Teatru Muzycznego Roma w Warszawie. W Teatrze Wielkim w Warszawie śpiewała gościnnie partię Adeli w Zemście nietoperza Straussa i partię Kasi w operze Kamieńskiego Nędza uszczęśliwiona. Brała udział w cyklu telewizyjnym Z batutą i humorem Macieja Niesiołowskiego. Regularnie występuje także jako gość na Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy. Występuje również za granicą: w Kammeroper w Wiedniu śpiewała partię Eurydyki w operetce Offenbacha Orfeusz w piekle oraz partię Zerliny w operze Mozarta Don Giovanni.

W 2000 odebrała statuetkę Ariona przyznawaną przez Sekcję Teatrów Muzycznych ZASP-u z okazji Dnia Artysty Śpiewaka. Od 2002 współpracuje m.in. z Gliwickim Teatrem Muzycznym. Nagrała trzy recitale telewizyjne. W 2006 otrzymała Złotą Myśl – nagrodę dla zasłużonych w dziedzinie kultury i nauki^[6]. W 2004 za wysoką sprzedaż albumu pt. Śpiewaj, kochaj odebrała certyfikat złotej płyty^[7]. W 2007 uhonorowana Srebrnym, a w 2015 Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[8]. W 2019 dołączyła do obsady serialu Barwy szczęścia, grając pianistkę Arletę Banach^[9]. W sierpniu 2023 została uhonorowana przez fundację Orfeo „Złotą Muszką" – nagrodą im. Bogusława Kaczyńskiego^[10].

Życie prywatne

Żona aktora Damiana Damięckiego^[3]^[11]. Jest macochą aktora Grzegorza Damięckiego^[3].

Dyskografia

2008, Sway – Kołysz mnie, Grażyna Brodzińska, „Krakowska Młoda Fliharmonia” pod dyrekcją Tomasza Chmiela
2002, Śpiewaj, kochaj, Grażyna Brodzińska
1999, Najpiękniejsze kolędy, Grażyna Brodzińska, Bogusław Morka, Ryszard Morka
1998, Pardon Madame, Grażyna Brodzińska, Bogusław Morka, Maciej Niesiołowski i Orkiestra Sinfonietta Bydgoska
1997, Jestem zakochana – 12 najpiękniejszych arii operetkowych, Grażyna Brodzińska, Orkiestra Sinfonia Varsovia pod dyrekcją Macieja Niesiołowskiego

Przypisy

↑ Leszek Gnoiński: Trojanowska. Kraków: Mando, 2020, s. 95. ISBN 978-83-277-1682-8.
↑ Grażyna Brodzińska w serwisie terazteatr.pl.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Grażyna Brodzińska - gwiazdą jestem tylko na scenie - Kobieta.pl [online], kobieta.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
↑ 51. Festiwal im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju – Konferencja Prasowa. youtube.com, 2017-04-25. [dostęp 2018-02-27]. (pol.).
↑ II LO w Szczecinie świętuje swoje 70-lecie [online], II LO w Szczecinie świętuje swoje 70-lecie, 17 listopada 2016 [dostęp 2022-01-06] (pol.).
↑ Grażyna Brodzińska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2017-11-23] .
↑ Złote płyty CD przyznane w 2004 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-06-22] .
↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2020-05-27].
↑ Grażyna Brodzińska w bazie filmpolski.pl
↑ Tomasz Pasternak: „Gdy uczta się zaczyna, wypijmy zdrowie wina”. Gala Finałowa Festiwalu im. Bogusława Kaczyńskiego i Złota Muszka dla Grażyny Brodzińskiej. orfeo.com.pl, 2023-08-28. [dostęp 2023-08-30]. (pol.).
↑ Krystyna Gucewicz: Dlaczego się kochają, czyli życie na różowo. Wydawnictwo Zetdezet, 1995, s. 91. ISBN 83-85056-40-8.