Glaukonit
| Ten artykuł od 2009-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Glaukonit | |||
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | uwodorniony glinokrzemian potasu, żelaza, magnezu i glinu | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 2 | ||
Przełam | nierówny | ||
Łupliwość | doskonała, jednokierunkowa | ||
Układ krystalograficzny | jednoskośny | ||
Gęstość minerału | 2,2–2,95 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | zielony w różnych odcieniach | ||
Rysa | identyczna z barwą | ||
Połysk | matowy, ziemisty, tłustawy | ||
|
Glaukonit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do minerałów ilastych. Jest pospolity i szeroko rozpowszechniony. Ma zmienny skład chemiczny.
Nazwa pochodzi z gr. glaukos = niebieskozielony, niebieskawy i nawiązuje do charakterystycznej barwy tego minerału[1][2].
Właściwości
Tworzy niewielkie kryształy o pokroju drobnopłytkowym, listewkowym lub łuseczkowym. Przeważnie występuje w postaci drobnych, okrągławych ziaren o średnicy dochodzącej do 1,5 –2,0 mm. Często tworzy skupienia oolitowe, sferolityczne i ziemiste. Jest miękki, przeświecający, barwny – przeważnie w odcieniach zielonych.
Występowanie
Pospolity składnik osadów morskich szelfowych – powstaje do około 1000 m głębokości. Spotykany niekiedy w znacznej ilości w piaskach, piaskowcach – tzw. piaski i piaskowce glaukonitowe – glaukonityty. Także w marglach, wapieniach, mułowcach.
Miejsca występowania: Wielka Brytania – Kent, Anglia, Francja, Szwecja, Włochy – Grognardo.
W Polsce występuje pospolicie na Opolszczyźnie i Roztoczu. Stwierdzono je też w otworach wiertniczych na Suwalszczyźnie, na Podlasiu, na Lubelszczyźnie[3]oraz w okolicach Kruszyna.
Zastosowanie
Wybrane zastosowania glaukonitu[1]:
- surowiec do produkcji pigmentów, barwienia szkła i ceramiki
- jako nawóz mineralny zawierający m.in. potas, magnez i żelazo
- do filtrowania i oczyszczania wody pitnej
- jako wymieniacz jonowy
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Małgorzata Franus: Zastosowanie glaukonitu do usuwania śladowych ilości metali ciężkich. Lublin: Politechnika Lubelska, 2010, s. 35-38. ISBN 978-83-62596-06-5. [dostęp 2017-08-23].
- ↑ Glauconite, [w:] Mindat.org, Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2017-08-23] (ang.).
- ↑ Ogromne pokłady bursztynu na Lubelszczyźnie. Rusza eksploatacja złoża [online], Polskie Radio Lublin, 22 sierpnia 2019 [dostęp 2020-03-14] (pol.).
- Britannica: science/glauconite
- Universalis: glauconite
- ЕСУ: 30386
- SNL: glaukonitt
- identyfikator minerału w Mindat: 1710