Glaukonit

Ten artykuł od 2009-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Glaukonit
Ilustracja
Glaukonit
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

uwodorniony glinokrzemian potasu, żelaza, magnezu i glinu
(K, Na, Ca)( Fe, Al, Mg, Fe)2[(OH)2/(Al,Si)4O10] x n H2O)

Twardość w skali Mohsa

2

Przełam

nierówny

Łupliwość

doskonała, jednokierunkowa

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Gęstość minerału

2,2–2,95 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

zielony w różnych odcieniach

Rysa

identyczna z barwą

Połysk

matowy, ziemisty, tłustawy

Multimedia w Wikimedia Commons

Glaukonit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do minerałów ilastych. Jest pospolity i szeroko rozpowszechniony. Ma zmienny skład chemiczny.

Nazwa pochodzi z gr. glaukos = niebieskozielony, niebieskawy i nawiązuje do charakterystycznej barwy tego minerału[1][2].

Właściwości

Tworzy niewielkie kryształy o pokroju drobnopłytkowym, listewkowym lub łuseczkowym. Przeważnie występuje w postaci drobnych, okrągławych ziaren o średnicy dochodzącej do 1,5 –2,0 mm. Często tworzy skupienia oolitowe, sferolityczne i ziemiste. Jest miękki, przeświecający, barwny – przeważnie w odcieniach zielonych.

Występowanie

Pospolity składnik osadów morskich szelfowych – powstaje do około 1000 m głębokości. Spotykany niekiedy w znacznej ilości w piaskach, piaskowcach – tzw. piaski i piaskowce glaukonitowe – glaukonityty. Także w marglach, wapieniach, mułowcach.

Miejsca występowania: Wielka Brytania – Kent, Anglia, Francja, Szwecja, Włochy – Grognardo.

W Polsce występuje pospolicie na Opolszczyźnie i Roztoczu. Stwierdzono je też w otworach wiertniczych na Suwalszczyźnie, na Podlasiu, na Lubelszczyźnie[3]oraz w okolicach Kruszyna.

Zastosowanie

Wybrane zastosowania glaukonitu[1]:

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Małgorzata Franus: Zastosowanie glaukonitu do usuwania śladowych ilości metali ciężkich. Lublin: Politechnika Lubelska, 2010, s. 35-38. ISBN 978-83-62596-06-5. [dostęp 2017-08-23].
  2. Glauconite, [w:] Mindat.org, Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2017-08-23]  (ang.).
  3. Ogromne pokłady bursztynu na Lubelszczyźnie. Rusza eksploatacja złoża [online], Polskie Radio Lublin, 22 sierpnia 2019 [dostęp 2020-03-14]  (pol.).
  • Britannica: science/glauconite
  • Universalis: glauconite
  • ЕСУ: 30386
  • SNL: glaukonitt
Identyfikatory zewnętrzne:
  • identyfikator minerału w Mindat: 1710