GJ 699 b

GJ 699 b
Ilustracja
Wizja artystyczna planety GJ 699 b
Data odkrycia

2018

Sposób odkrycia

Pomiar prędkości radialnej

Charakterystyka orbity (J2000)
Ciało centralne

Gwiazda Barnarda

Półoś wielka

0,404 ± 0,018 AU

Mimośród

0,32

Okres orbitalny

232,8 d

Charakterystyka fizyczna
Typ planety

Superziemia

Masa

3,23 ± 0,44 M🜨

Promień

1,3661 R🜨

Temperatura powierzchni

105 ± 3 K

GJ 699 b (zwana także Gwiazda Barnarda b) – niepotwierdzona planeta typu superziemia oddalona od Ziemi o 6 lat świetlnych. Ma krążyć wokół Gwiazdy Barnarda, czerwonego karła o typie widmowym M4V z gwiazdozbioru Wężownika – najbliższej Słońcu gwiazdy pojedynczej. Odkrycia egzoplanety dokonał międzynarodowy zespół astronomów z Europejskiego Obserwatorium Południowego i Carnegie Institution for Science(inne języki). Odkrycie GJ 699 b zostało oficjalnie ogłoszone 14 listopada 2018 roku[1].

Odkrycie

Sygnał przypisywany planecie został odkryty metodą pomiaru prędkości radialnej z wykorzystaniem spektrografu High Accuracy Radial velocity Planet Searcher (HARPS) zainstalowanym na 3,6 metrowym teleskopie w obserwatorium La Silla. Odkrycie planety zostało ogłoszone 14 listopada 2018 roku po przeprowadzeniu niemal 800 pomiarów w ciągu 20 lat obserwacji[2].

Charakterystyka

Wizja artystyczna powierzchni GJ 699 b

Na podstawie danych spektroskopowych scharakteryzowano obiekt GJ 699 b jako planetę skalistą typu superziemia o masie około 3,23 M🜨 oraz promieniu około 1,37 R🜨. Miała ona okrążać swoją gwiazdę w średniej odległości 0,404 au[3], po silnie ekscentrycznej orbicie o mimośrodzie około 0,32[4]. Na takiej orbicie otrzymywałaby od swojej gwiazdy zaledwie 2% energii, jaką otrzymuje Ziemia od Słońca. W związku z położeniem blisko tzw. linii śniegu obliczona temperatura jej powierzchni to około 105 K (−168,15 °C)[1]. Ewentualne życie na takim globie byłoby możliwe wyłącznie dzięki energii geotermalnej[5].

Prace negujące istnienie

W 2021 roku ukazała się praca podająca w wątpliwość istnienie tej planety – sygnał przypisywany planecie może być związany z aktywnością magnetyczną samej gwiazdy[6]. Późniejsza publikacja innego zespołu badaczy z 2022 roku wykazała, że wykryty sygnał istotnie jest artefaktem, który można wytłumaczyć splotem aktywności gwiazdy i próbkowania sygnału[7].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b ESO, Super-Earth Orbiting Barnard’s Star – Red Dots campaign uncovers compelling evidence of exoplanet around closest single star to Sun [online], www.eso.org, 14 listopada 2018  (ang.).
  2. ↑ ESOblog, ESOblog: Searching for an Exoplanet The story behind the discovery of a planet orbiting Barnard’s star [online], www.eso.org, 14 listopada 2018  (ang.).
  3. ↑ KyotoK. University KyotoK., GJ 699 b [online], Extrasolar Planet’s Catalogue EXOKyoto .
  4. ↑ I.I. Ribas I.I. i inni, A super-Earth planet candidate orbiting at the snow-line of Barnard’s star, „Nature”, 563, 2018, s. 365–368, DOI: 10.1038/s41586-018-0677-y .
  5. ↑ RadekR. Kosarzycki RadekR., Czy istnieje życie na superziemi Gwiazda Barnarda b? [online], Puls Kosmosu, 17 stycznia 2019  (pol.).
  6. ↑ JackJ. Lubin JackJ. i inni, Stellar Activity Manifesting at a One-year Alias Explains Barnard b as a False Positive, „The Astronomical Journal”, 162 (2), 2021, s. 61, DOI: 10.3847/1538-3881/ac0057  (ang.).
  7. ↑ ÉtienneÉ. Artigau ÉtienneÉ. i inni, Line-by-line Velocity Measurements: an Outlier-resistant Method for Precision Velocimetry, „The Astronomical Journal”, 164 (4), 2022, s. 84, DOI: 10.3847/1538-3881/ac7ce6, arXiv:2207.13524  (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Superziemia na orbicie wokół Gwiazdy Barnarda [online], Europejskie Obserwatorium Południowe, 14 listopada 2018  (ang.).
  • ESOcast 184 Light: Superziemia orbitująca wokół Gwiazdy Bernarda film w serwisie YouTube