Francesco Bertazzoli
Kardynał biskup |
|
Data i miejsce urodzenia | 1 maja 1754 Lugo |
Data i miejsce śmierci | 7 kwietnia 1830 Rzym |
Prefekt Kongregacji ds. Studiów |
Okres sprawowania | 1824–1830 |
|
Wyznanie | katolicyzm |
Kościół | rzymskokatolicki |
Prezbiterat | 1777 |
Sakra biskupia | 30 maja 1802 |
Kreacja kardynalska | 10 marca 1823 Pius VII |
Kościół tytularny | diecezja Palestrina |
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Sukcesja apostolska
Data konsekracji | 30 maja 1802 |
Konsekrator | Henryk Benedykt Stuart |
Współkonsekratorzy | Giovanni Coppola Angiolo Cesarini |
Konsekrowani biskupi | Giuseppe Perugini | 1823 | Pietro Consiglio | 1824 | Giovanni Corcione | 1824 | Felice Greco | 1824 | Emanuele Maria Bellorado | 1824 | Giuseppe Saverio Poli | 1824 | Francesco Saverio d’Urso | 1824 | Bonaventura Zabberoni | 1825 | Giovanni Soglia Ceroni | 1826 | Gabriele Barissich Bosniese | 1826 | Gennaro de Rubertis | 1827 | Stefano Scerra | 1827 | Placido Maria Tadini | 1829 | |
Współkonsekrowani biskupi | Angelo Vincenzo Andrea Maria Dania | 1802 | Fabrizio Sceberras Testaferrata | 1802 | Dominique-Georges-Frédéric Dufour de Pradt | 1805 | Gabriel-Laurent Paillou | 1805 | Pietro Fazzi | 1806 | Giuseppe Gaetano Incontri | 1806 | Giulio Maria Alvisini | 1808 | Giulio Gabrielli | 1808 | Diego Innico Caracciolo | 1814 | Antonio Lamberto Rusconi | 1816 | Nicola Riganti | 1816 | Johann Baptist Judas Thaddeus von Keller | 1816 | Carlo Monti | 1817 | Domenico Narni Mancinelli | 1818 | Andrea Mansi | 1818 | Domenico Russo | 1818 | Carlo Puoti | 1818 | Silvestro Granito | 1818 | Gaudenzio Giovanni Antonio Patrignani | 1818 | Antonio Barretta | 1818 | Nicola Caldora | 1818 | Giuseppe Mancini | 1818 | Baldassare Leone | 1818 | Cassiodoro Margarita | 1818 | Francesco Saverio Durini | 1818 | Giovanni Battista Tomasuolo | 1818 | Vincenzo Ferrari | 1819 | Nicola-Maria Laudisio | 1819 | Gennaro Pasca | 1819 | Ignazio Greco | 1819 | Luigi Lambruschini | 1819 | Luigi Fransoni | 1821 | Giovanni Giacomo Sinibaldi | 1821 | Antonio Maria Cadolini | 1822 | Pietro Ignazio Marolda | 1822 | Ottavio Zollio | 1822 | |
Francesco Bertazzoli (ur. 1 maja 1754 w Lugo, zm. 7 kwietnia 1830 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 1 maja 1754 roku w Lugo[1]. Studiował na Uniwersytecie Bolońskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. W 1777 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. W 1796 roku powstrzymywał nastroje powstańcze w Lugo przeciwko armii napoleońskiej, a trzy lata później został członkiem miejskiej rady regencyjnej[1]. 24 maja 1802 roku został tytularnym arcybiskupem Şanlıurfy, a sześć dni później przyjął sakrę[2]. Jednocześnie został tajnym skarbnikiem Jego Świątobliwości i Asystentem Tronu Papieskiego[1]. W 1811 roku cesarz mianował go biskupem Piacenzy, jednak nominacja nigdy nie została zatwierdzona[1]. Za jego radą Pius VII podpisał konkordat z Fontainebleau[1]. Po powrocie do Rzymu, został członkiem kilku kongregacji kardynalskich[1]. 10 marca 1823 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria sopra Minerva[2]. Rok później został prefektem Kongregacji ds. Studiów[1]. 15 grudnia 1828 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Palestrina[2]. Zmarł 7 kwietnia 1830 roku w Rzymie[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Francesco Bertazzoli. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-06-25]. (ang.).
- ↑ a b c d Francesco Bertazzoli. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-06-25]. (ang.).
- ISNI: 0000000119333946
- VIAF: 30723287
- GND: 133307042
- BnF: 10543340n
- SUDOC: 251446026
- SBN: RAVV108386