Fabio Maria Asquini
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| Kraj działania | Włochy | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 14 sierpnia 1802 | ||
| Data i miejsce śmierci | 23 grudnia 1878 | ||
| Sekretarz Listów Apostolskich | |||
| Okres sprawowania | 1872–1878 | ||
| łaciński patriarcha Konstantynopola | |||
| Okres sprawowania | 1844–1851 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 26 lutego 1825 | ||
| Nominacja biskupia | 2 października 1837 | ||
| Sakra biskupia | 8 października 1837 | ||
| Kreacja kardynalska | 22 stycznia 1844 | ||
| Kościół tytularny | |||
| |||
| Data konsekracji | 8 października 1837 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Carlo Odescalchi | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Fabio Maria Asquini (ur. 14 sierpnia 1802 w Fagagna, zm. 23 grudnia 1878 w Rzymie) – włoski kardynał.
Kształcił się w Collegio Ghislieri i Collegio Romano w Rzymie, gdzie uzyskał doktorat z teologii. Studiował też na uniwersytecie La Sapienza (prawo). 26 lutego 1825 otrzymał święcenia kapłańskie. W latach kolejnych dostąpił takich tytułów jak prałat i pronotariusz apostolski.
2 października 1837 mianowany tytularnym arcybiskupem Tarsu. Sakrę otrzymał z rąk kardynała Carlo Odescalchi. W tym samym roku został nuncjuszem na Sycylii i jednocześnie Asystentem Tronu Papieskiego. Dwa lata później przeniesiony na urząd sekretarza Świętej Kongregacji ds. Biskupów i Zakonów. 22 stycznia 1844 został tytularnym patriarchą łacińskim Konstantynopola. W tym samym dniu mianowany kardynałem in pectore. Nominacja ogłoszona została rok później. Brał udział w konklawe 1846 i konklawe 1878. W roku 1847 objął urząd prefekta Świętej Kongregacji Odpustów i Świętych Relikwii, a w 1863 prefekta Świętej Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów. Od 1872 do śmierci sprawował funkcję Sekretarza Listów Apostolskich. Pochowany został w rodzinnym miasteczku.
Bibliografia
- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
- Catholic-Hierarchy
- p
- d
- e
- p
- d
- e
| Prefekci Kongregacji |
|
|---|---|
| Prefekci Kongregacji ds. Soboru Trydenckiego |
|
- p
- d
- e
|
- ¹ – od 1406 jako papież Grzegorz XII
- ² – w latach 1948-1964 nastąpił wakat zaś po tym patriarchat zniesiono
Kontrola autorytatywna (osoba):
