Dowództwo

Dowództwo – zespół ludzi, wraz z dowódcą, zajmujących się kierowaniem formacją wojskową lub zespołem ludzi^[1]. Najczęściej stosowane w terminologii wojskowej, rzadziej w terminologii cywilnej.

W skład dowództwa wchodzą dowódca, jego zastępca (zastępcy, pomocnicy), sztab^[2], także ogniwa sztabowe szefostw rodzajów wojsk, komórki logistyczne, kadrowe i inne^[3].

Dowództwa koalicyjne

Dowództwo sojusznicze (koalicyjne) to organ dowodzenia wojskami sojuszniczymi, powołany na podstawie porozumienia wielopaństwowego w celu zapewnienia jednolitego kierowania realizacją wspólnych zadań militarnych ^[3].

Dowództwa NATO

• dowództwo strategiczne - organ dowodzenia na najwyższym szczeblu wojskowej struktury dowodzenia NATO. Obejmuje kombinację wszystkich połączonych zdolności (rodzajów sił zbrojnych). Realizuje ogólne funkcje dowodzenia, planowania, kierowania i prowadzenia wszystkich działań wojskowych Sojuszu w swoim rejonie odpowiedzialności i poza nim, według poleceń Rady Północnoatlantyckiej lub Komitetu Wojskowego
• dowództwo regionalne (ang. regional command) - organ dowodzenia na drugim szczeblu wojskowej struktury dowodzenia NATO. Obejmuje kombinację określonych połączonych zdolności (rodzajów sił zbrojnych) dla celów planowania i realizacji pełnego spektrum działań wojskowych Sojuszu włączając zadania nakazane zarówno w regionie jak i poza nim zgodnie z poleceniami dowódcy strategicznego NATO.
• dowództwo taktyczne (ang. tactical command) - władza przyznana dowódcy do stawiania zadań siłom będącym pod jego dowództwem w celu wykonania zadań postawionych przez wyższe dowództwo.

Zobacz też

• kwatera (dowództwo)
• dowodzenie
• dowódca

Przypisy

Bibliografia

• Michał Huzarski (red.), Jarosław Wołejszo (red.): Leksykon obronności. Polska i Europa. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 2014. ISBN 978-83-11-13382-2.
• Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.