Ditlenek germanu

Ditlenek germanu

Próbka GeO 2
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. ditlenek germanu lub tlenek germanu(IV) Inne nazwy i oznaczenia Stocka tlenek germanu(IV) inne dwutlenek germanu (dawn.)
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	GeO2
Masa molowa	104,63 g/mol
Wygląd	biały proszek[1] lub bezbarwne kryształy [2][3]
Identyfikacja
Numer CAS	1310-53-8
PubChem	14796
InChI InChI=1S/GeO2/c2-1-3 InChIKey YBMRDBCBODYGJE-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 4,23–4,25 g/cm³ (forma heksagonalna)[2][3][4]; ciało stałe 6,239 g/cm³ (forma tetragonalna)[2][1][5]; ciało stałe 3,637 g/cm³ (forma amorficzna)[2]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 4,5 g/l (25 °C, forma heksagonalna)[2] 13 g/l (100 °C, forma heksagonalna)[2] nierozp. (25–100 °C, forma tetragonalna)[2] 5,2 g/l (25 °C, forma amorficzna)[2] Temperatura topnienia 1115–1116 °C (forma heksagonalna)[2][3][5] 1086 °C (forma amorficzna)[2] >400 °C[1][4]
Budowa Układ krystalograficzny heksagonalny lub tetragonalny[2]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2019-07-04] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H302, H332 Zwroty P brak zwrotów P Numer RTECS LY5240000 Dawka śmiertelna LD50 = 1,25 g/kg (szczur, doustnie)[4]
Podobne związki
Inne aniony	GeS 2
Inne kationy	SiO 2, SnO 2
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Ditlenek germanu, GeO
2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, połączenie tlenu i germanu na IV stopniu utlenienia.

Występowanie

Występuje w wielu rudach siarczkowych, zwłaszcza w rudach cynku^[6].

Otrzymywanie

Można go otrzymać w wyniku utleniania siarczku germanu^[1]:

GeS + 2 O
2 → GeO
2 + SO
2

lub bezpośrednio z pierwiastków na gorąco^[1]:

Ge + O
2 → GeO
2

Inną metodą jest hydroliza tetrachlorku germanu^[1]:

GeCl
4 + 2 H
2O → GeO
2 + 4HCl

Właściwości

Jest białym ciałem stałym, słabo rozpuszczalnym w wodzie (4 g/l). Ma wysoki współczynnik załamania światła (1,99), i niską zdolność absorpcyjną promieniowanie podczerwonego^[1].

Zastosowanie

Stosowany jest do wytwarzania szkła przepuszczającego promieniowanie podczerwone, elementów półprzewodnikowych i materiałów fosforescencyjnych. Wchodzi też w skład „cudownych leków” o niepotwierdzonym działaniu^[1].

Zagrożenia

Ma niską toksyczność. W dużych dawkach powoduje zatrucie germanem i ma działanie nefrotoksyczne^[1].

Przypisy