Bziuki
Bziuki – wielkanocny zwyczaj przy kościele Matki Bożej Różańcowej w Koprzywnicy (w województwie świętokrzyskim), w czasie procesji rezurekcyjnej, która odbywa się po zakończeniu Wigilii Paschalnej. Pochodzenie zwyczaju jest nieznane[1]. Najstarsze wzmianki o bziukaniu pochodzą z XIX wieku[2]. Zwyczaj polega na tzw. „pluciu ogniem” lub „ognistym oddechu” – w czasie procesji rezurekcyjnej strażacy co pewien czas dmuchają z ust naftą na palącą się pochodnię, tworząc przy tym chmurę ognia sięgającą niekiedy 2 metrów wysokości[3]. W 2021 roku bziuki wpisano na Krajową Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO[4][5][6].
Przypisy
- ↑ LidiaL. Cichocka LidiaL., Bziuki w Koprzywnicy - tylko u nas na Wielkanoc [online], echodnia.eu [dostęp 2019-03-18] (pol.).
- ↑ Zobacz bziukanie. Jest niematerialnym dziedzictwem kulturowym UNESCO [WIDEO] [online], www.tvp.info, 4 maja 2021 [dostęp 2022-02-04] (pol.).
- ↑ Wielkanocne bziukanie, swietokrzyskie.org.pl, [dostęp: 2019-03-18].
- ↑ Świętokrzyskie: Bziuki z Koprzywnicy na liście UNESCO - społeczeństwo [online], wnp.pl [dostęp 2021-05-08] (pol.).
- ↑ Bziuki na liście UNESCO [online], Radio Kielce [dostęp 2021-05-08] (pol.).
- ↑ PolsatP. News PolsatP., Strażacy plują naftą, słupy ognia na dwa metry. Zwyczaj trafił na listę UNESCO - Polsat News [online], polsatnews.pl [dostęp 2022-02-04] (pol.).
- p
- d
- e
Cykl paschalny i Zmartwychwstanie Pańskie
| Chrześcijaństwo zachodnie |
| ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Chrześcijaństwo wschodnie |
| ||||||||||||||||||||||||
| Postacie folklorystyczne | |||||||||||||||||||||||||
| Zwyczaje polskie |
| ||||||||||||||||||||||||
| Zwyczaje międzynarodowe |
| ||||||||||||||||||||||||
| Atrybuty |
|
