Beata Bublewicz
| Data i miejsce urodzenia | 26 lutego 1975 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | polityk |
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski |
| Stanowisko | posłanka na Sejm V, VI i VII kadencji (2005–2015) |
| Partia | Platforma Obywatelska |
Beata Maria Bublewicz (ur. 26 lutego 1975 w Olsztynie) – polska polityk, urzędniczka samorządowa, posłanka na Sejm V, VI i VII kadencji z listy Platformy Obywatelskiej.
Życiorys
Wykształcenie i działalność zawodowa
Ukończyła w 2002 studia na Wydziale Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego (kierunek: socjologia, public relations), uzyskując tytuł zawodowy magistra socjologii oraz w 1999 studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego (filologia angielska) z tytułem zawodowym licencjata. Posiada także certyfikat specjalizacyjny z zakresu public relations.
Przez osiem lat zarządzała autoryzowanym przedstawicielstwem Opel Polska w Olsztynie, później zajmowała się doradztwem biznesowym.
Działalność publiczna
W 2005 z listy Platformy Obywatelskiej została wybrana na posła V kadencji w okręgu olsztyńskim. Zasiadała w Komisji Spraw Zagranicznych oraz w Komisji Kultury Fizycznej i Sportu. Pełniła funkcję sekretarza Sejmu i wiceprzewodniczącej Grupy Polsko-Brytyjskiej. Działała w parlamentarnej Grupie ds. Ratownictwa Wodnego i Górskiego i Parlamentarnej Grupie Kobiet. Przewodniczyła Parlamentarnemu Zespołowi na rzecz Tybetu[1]. W 2007 reprezentowała Polskę na konferencji OECD w Paryżu oraz w Dowództwie Połączonych Sił Sojuszniczych w Brunssum w Holandii i w Kwaterze Głównej NATO w Brukseli.
W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskała mandat poselski, otrzymując 19 470 głosów. W VI kadencji Sejmu także przystąpiła do Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Kultury Fizycznej i Sportu, której została wiceprzewodniczącą[2]. Ponownie też stanęła na czele Parlamentarnego Zespołu na rzecz Tybetu[3].
W 2009 bez powodzenia kandydowała z listy PO w wyborach do Parlamentu Europejskiego[4]. W październiku tego samego roku wybrano ją w skład prezydium Klubu Parlamentarnego Platformy Obywatelskiej. W 2011 kandydowała w wyborach parlamentarnych i po raz trzeci z rzędu uzyskała mandat poselski, otrzymując 23 262 głosy[5]. Objęła m.in. funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Spraw Wewnętrznych i przewodniczącej Parlamentarnego Zespołu ds. Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego[6]. W 2015 nie odnowiła mandatu[7]. W 2016 została zastępcą dyrektora Departamentu Sportu Urzędu Marszałkowskiego Województwa Warmińsko-Mazurskiego. Stanowisko to zajmowała do 2020, przechodząc następnie na inną funkcję w urzędzie marszałkowskim[8].
W wyborach samorządowych w 2018 bezskutecznie ubiegała się o urząd prezydenta Olsztyna, zajmując 5. miejsce z wynikiem 3903 głosy (5,33%)[9].
Życie prywatne
Jest córką Mariana i Ireny[10]. W 2001 powołała Fundację im. Mariana Bublewicza działającą na rzecz Zespołu Szkół Ogólnokształcących Mistrzostwa Sportowego im. Mariana Bublewicza w Olsztynie. W 2005 wydała książkę poświęconą pamięci ojca, zawodowego rajdowca, przeznaczając dochód na działalność fundacji. W 2011 wyróżniona przez Stowarzyszenie Partnerstwo dla Bezpieczeństwa[11].
Przypisy
- ↑ Współpraca międzynarodowa Sejmu. Grupy bilateralne. Parlamentarny Zespół na rzecz Tybetu (V kadencja). sejm.gov.pl. [dostęp 2011-10-30].
- ↑ Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 2011-10-30].
- ↑ Współpraca międzynarodowa Sejmu. Grupy bilateralne. Parlamentarny Zespół na rzecz Tybetu (VI kadencja). sejm.gov.pl. [dostęp 2011-10-30].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2009. [dostęp 2011-10-30].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2011-10-30].
- ↑ Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2015-06-09].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2017-02-01].
- ↑ Cecot i Bublewicz zdegradowani, ale pensja ta sama. Decyzja Marszałka w sprawie „afery dekoltowej”. debata.olsztyn.pl, 14 listopada 2020. [dostęp 2020-11-16].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-10-26].
- ↑ Dane osoby z wykazu osób publicznych. ipn.gov.pl. [dostęp 2014-06-23].
- ↑ Nagrody dla Liderów Bezpieczeństwa. pck.pl, 25 listopada 2011. [dostęp 2015-06-10].
Bibliografia
- Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 57.
Kontrola autorytatywna (osoba):
