Bartłomiej II Ghisi

Bartłomiej II Ghisi (włos. Bartolommeo Ghisi, zm. 1341) – czwarty wenecki władca Tinos i Mykonos w latach 1311-1341.

Życiorys

Był synem Jerzego I Ghisi i jego drugiej żony Alicji dalle Carceri. Jego ojciec zginął w Bitwie nad rzeką Kefissos. Przez pierwsze dwa lata regencję w jego imieniu sprawowała matka. Po niej też odziedziczył też posiadłości na wyspie Eubea (tzw. Triarchia Negroponte). Sprawował też funkcję wielkiego konstabla Księstwa Achai. W 1320 roku został wzięty do niewoli przez bizantyńskiego namiestnika Mistry Andronika Asena. Został wysłany do Konstantynopola, gdzie przebywał do 1324 roku. W polityce dążył do normalizacji stosunków z Katalończykami rządzącymi Księstwem Aten. Jego syn Jerzy II Ghisi poślubił Simonę, córkę Alfonsa Fadrique, namiestnika Księstwa Aten (1316–1330). Dzięki temu jego syn i następca stał się Panem połowy Teb.

Bibliografia

• Kenneth Setton, The Papacy and the Levant (1204–1571), t. 1: The Thirteenth and Fourteenth Centuries, Philadelphia 1976, ISBN 0-87169-114-0.
• Antoine Bon, La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d’Achaïe, Paris: De Boccard 1969.
• http://www.treccani.it/enciclopedia/bartolomeo-ghisi_%28Dizionario-Biografico%29/