Arado Ar 64
 | |||
| Dane podstawowe | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Producent | Arado Flugzeugwerke | ||
| Konstruktor | Walter Rethel | ||
| Typ | |||
| Konstrukcja | mieszana | ||
| Załoga | 1 | ||
| Historia | |||
| Data oblotu | 1929 | ||
| Dane techniczne | |||
| Napęd | 1 x silnik gwiazdowy Siemens-Halske Jupiter VI | ||
| Moc | 530 KM | ||
| Wymiary | |||
| Rozpiętość | 9,90 m | ||
| Długość | 8,45 m | ||
| Wysokość | 2,85 m | ||
| Powierzchnia nośna | 24,60 m² | ||
| Masa | |||
| Własna | 1210 kg | ||
| Startowa | 1680 kg | ||
| Osiągi | |||
| Prędkość maks. | 259 km/h | ||
| Pułap | 5400 m | ||
| Zasięg | 380 km | ||
| Dane operacyjne | |||
| Uzbrojenie | |||
| 2 x km 7,92 mm MG 17 | |||
| Użytkownicy | |||
| Niemcy | |||
| |||
Arado Ar 64 – samolot myśliwski wytwórni Arado Flugzeugwerke z końca lat 20. XX wieku.
Historia
Samolot został zaprojektowany przez inżyniera Waltera Rethela. Maszyna powstała na zamówienie Reichswehrministerium (Ministerstwa Obrony Rzeszy), które pragnęło zastąpić myśliwce Fokker D.XIII. Holenderskie Fokkery były używane w tajnej Szkole Pilotów Wojskowych Lipieck na terenie ówczesnego Związku Radzieckiego. Rethela opierając się na swoich wcześniejszych konstrukcjach SD.I i SD.II zaprojektował dwupłatowy samolot o klasycznej konstrukcji[1].
Ukończony prototyp oznaczony jako Ar 64a oblatano na początku 1929 roku. W rezultacie prowadzonych prób, w 1930 roku zbudowano kolejny prototyp z nowym widlastym silnikiem BMW VI 6,0. Drugą maszynę oznaczono jako Ar 64b. W 1931 roku oblatano kolejną wersję, oznaczoną jako Ar 64c, na której ponownie zainstalowano gwiazdowy silnik Jupiter VI. Równolegle w wersji 64c przeprojektowano kadłub i zmodernizowano wyposażanie. Rezultatem prowadzonych intensywnie prób była budowa wersji 64d i 64e, które trafiły doi produkcji seryjnej. Pierwsza z nich została zbudowana w 1931 roku. 64d napędzany był silnikiem Jupiter VI z czterołopatowym, drewnianym śmigłem. Zbudowany pod koniec 1931 roku 64e wyposażony był w dwułopatowe śmigło i zmodyfikowane podwozie. W zależności od źródeł zbudowano od 19 do 30 samolotów, z czego tuzin w zakładach Focke-Wulf na podstawie umowy licencyjnej obowiązującej w latach 1931-34[2]. 19 z nich przydzielono do Jagdfliegerschule w Schleißheim i Jagdstaffeln z Fliegergruppe Döbritz i Fliegergruppe Damm[3].
Konstrukcja
Kadłub o konstrukcji kratownicowej, spawany był ze stalowych rur. Do kabiny pilota kryty blachą a dalej płótnem. Skrzydła miały drewnianą konstrukcję i w całości pokryte były płótnem. Lotki były mieszczone na górnym płacie[4]. Do napędu zastosowano brytyjski silnik gwiazdowy Bristol Jupiter VI. Samolot uzbrojony był w dwa karabiny maszynowe MG 17 kalibru 7,92 mm z zapasem 500 nabojów na lufę[5].
Przypisy
- ↑ Nowarra, t.1 1993 ↓, s. 38.
- ↑ Харук 2013 ↓, s. 8.
- ↑ Nowarra, t.1 1993 ↓, s. 39.
- ↑ Германский истребитель Arado Ar 64. Военное оружие и армии Мира. [dostęp 2023-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-25)]. (ros.).
- ↑ Lotnictwo i 3/2014 ↓, s. 89.
Bibliografia
- Heinz J. Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 1: Flugzeugtypen AEG - Dornier. Koblenz: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-5465-2. OCLC 722044393.
- Szymon Tetera. Luftwaffe 1933-1936: samoloty myśliwskie (1). „Lotnictwo : magazyn miłośników lotnictwa”. 3/2014, marzec 2014. Warszawa: Magnum X Sp. z o.o.. ISSN 1732-5323. OCLC 749496804.
- Андрей Иванович Харук: Все самолеты Люфтваффе – более 100 типов!. Москва: Эксмо, 2013, seria: Военно-воздушная энциклопедия. ISBN 978-5-699-62618-2.
