Louis Delfau

Louis Delfau
Zelfportret (1914)
Persoonsgegevens
Volledige naam Louis (Lluis) Delfau
Bijnaam "Moderne Rigaud"; "Schilder van Roussillon"
Geboren 20 juni 1871, Olette, Conflent, Frankrijk
Overleden 14 september 1937, Perpignan, Frankrijk
Nationaliteit Vlag van Frankrijk Frankrijk
Beroep(en) Kunstschilder
Oriënterende gegevens
Jaren actief ± 1895 – 1834
Stijl(en) realisme, impressionisme
Bekende werken La Cargolade
Portret Jules de Carsalade du Pont
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Louis Delfau (Olette, Conflent, 20 juni 1871 - Perpignan, 14 september 1937), ook wel bekend als Lluís Delfau, was een Frans streekschilder. Hij kwam uit Roussillon, ofwel Noord-Catalonië, een historische provincie voortgekomen uit het voormalige vorstendom Catalonië.[1]

Hoewel deze provincie nu vervangen is door de Pyrénées-Orientales in Frankrijk, wordt Delfau alsook de mensen uit deze streek nog altijd als Catalaans of "Roussillonnais" beschouwd.

Biografie

Louis Delfau is geboren op 20 juni 1871 in Olette, Conflent. In 1890 startte hij zijn opleiding aan de École Nationale Supérieure des Beaux-Arts in Parijs, waar hij zich onder instructie van Léon Bonnat specialiseerde in portretten.[1]

Na de dood van zijn vader keerde Delfau terug naar zijn geboortestreek, eerst naar Céret alvorens hij in 1912 naar Perpignan terugkeerde.[2] Hij trouwde met Thérèse de Pontich, die uit Vinça kwam. Ze kregen twee zonen, René (1902), die een muzikant zou worden; en Fernand (1909), die beeldhouwer zou worden. Met zijn vrouw als favoriete model, zou zijn familie in vele van zijn werken figureren.[3]

Delfau werkte in Perpignan als conservator in het museum en het stadstheater, en was directeur van een gemeentelijke kunstacademie.[4] Daar gaf hij les aan toekomstige schilders zoals Martí Vives.[1]

Delfau was een harde werker die gericht was op het verbeelden van het Catalaanse leven. Hij werd erkend door zijn tijdgenoten en critici, die zijn werk zagen in de diverse tentoonstellingen. Maar zijn karakter en bescheidenheid hielden hem weg van gemakkelijke succesjes en geziene evenementen, waardoor hij niet de roem genoot die iemand van zijn kwaliteiten anders zou hebben gehad.[3][5]

Hij overleed op 14 september 1937 in Perpignan.[3]

Stijl

Delfau maakte aanvankelijk naam met zijn olieverfportretten van de Catalaanse bourgeoisie, welke hem de bijnaam "moderne Rigaud" bezorgde.[1] Heden classificeert de kunsthandel zijn portretten als Napoleon III[6] en realisme.[7] Een veel geprezen voorbeeld is het portret van Jules de Carsalade du Pont (1847-1932), de bisschop van Perpignan, welke een krachtige verbeelding van het Noord-Catalaanse cultuur zou zijn.[5][8]

Maar Delfau zou uiteindelijk vooral bekend worden voor zijn oog voor Catalaanse landschappen en lokale genrestukken, die een groot deel van zijn werk waren. Hij was een echte streekschilder van de Noord-Catalaanse regio, en werd dan ook de "schilder van Roussillon" genoemd.[9][10] Zijn schilderij La cargolade wordt vaak aangehaald als emblematisch voor zowel zijn werk en de gastronomische gezelligheid van Noord-Catalonië.[11]

De Catalaanse landschappen en naaktscènes zijn weer impressionistisch van aard. De genrestukken met de gewone Catalaanse burger vallen onder realisme.[12]

Galerij

De werken van Louis Delfau bevinden zich in private en publieke collecties verspreid over de wereld, waaronder in musea van Perpignan, New York en Philadelphia.[1] In deze galerij bevinden zich enkele van de meest karakteristieke werken. Zie Lijst van werken van Louis Delfau voor een uitgebreidere lijst en toelichtingen bij de werken.

  • Portretten van de bourgeoisie Roussillonnaise
  • Madame Aragon[13]
    Madame Aragon[13]
  • Marie Antoinette Bournet[14]
    Marie Antoinette Bournet[14]
  • Joseph Denis, burgemeester van Perpignan[15]
    Joseph Denis, burgemeester van Perpignan[15]
  • Man met bril
    Man met bril
  • Portret van een dame
    Portret van een dame
  • Bischop de Carselade du Pont[16]
    Bischop de Carselade du Pont[16]
  • Catalaanse genrestukken
  • Cargolade[17]
    Cargolade[17]
  • Catalaanse kaartspelers
    Catalaanse kaartspelers
  • Catalaanse in de keuken
    Catalaanse in de keuken
  • Catalaanse streekgezichten
  • Vissers op het strand
    Vissers op het strand
  • Vissersstrand van Collioure
    Vissersstrand van Collioure
  • De brug van Céret
    De brug van Céret
  • Montferrer
    Montferrer
  • Lumières en Roussillon
    Lumières en Roussillon
  • Daken van Collioure
    Daken van Collioure
  • Naakttaferelen
  • Opwinding tijdens het baden[18]
    Opwinding tijdens het baden[18]
  • Naakt aan de rivier
    Naakt aan de rivier
  • Blik door het sleutelgat
    Blik door het sleutelgat
  • Serie dagelijkse momentopnames

Externe links

  • Casa Pairal - Catalaanse Museum van de kunsten en populaire tradities, Perpignan, Frankrijk
  • Kunstmuseum Hyacinthe Rigaud, Perpignan, Frankrijk
  • Pau Casals museum, Sant Salvador, Spanje
  • Institut de Grenat, met meer details over Delfau's subjecten, alsook Catalaanse tradities
Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ a b c d e Delfau, in Great Catalan encyclopedia. Gearchiveerd op 15 juli 2020.
  2. ↑ Korte beschrijving bij "Notable Perpignanaise", een rood houtskooltekening op proantic.
  3. ↑ a b c Expo lumière en Roussillon Saint Cyprien (2018), publicatie van de VVV van Saint-Cyprien. Gearchiveerd op 5 juni 2023.
  4. ↑ VIVÈS Martin [alias VERGÈS dans la clandestinité] door André Balent, in Le Maitron. Gearchiveerd op 6 juni 2023.
  5. ↑ a b J.S., "Les oeuvres d'art de Louis Delfau au Salon Roussillonnais," in Revue Catalane, januari 1920, vol. 14, pp.43-46. Gearchiveerd op 7 juni 2023.
  6. ↑ Zie de beschrijvingen die bij de portretten geplaatst zijn in de verkoopadvertenties.
  7. ↑ ebay.
  8. ↑ Francesc Fontbona (25/5/2020), Repertori de Colleccionistes i Colleccions d'Art Arqueologia de Catalunya op taller.iec.cat. Gearchiveerd op 18 mei 2022.
  9. ↑ Pdf-document Expo Lumière en Roussillon Saint-Cyprien (2018), publication de Tourisme Saint-Cyprien. Gearchiveerd op 5 juni 2023.
  10. ↑ Cercle Rigaud, le cercle des amis du musée d'Art Hyacinthe Rigaud : Louis Delfau is beschreven als "schilder van Roussillon".
  11. ↑ Jean-Yves Durand (2018), NOTA APERITIVA. ELOGIO DA LENTIDÃO. A IMPARÁVEL MARCHA DOS CARACÓIS RUMO AO NORTE DE PORTUGAL: GASTRONOMIA ESTIVAL E FRONTEIRAS CULTURAIS, in Trabalhos de Antropologia e Etnologia, 2018, volume 58, p.267. Gearchiveerd op 5 juni 2023.
  12. ↑ Zie galerij
  13. ↑ De zeer religieuze noblesse Madeleine Daure de Fondclair (?-1937) trouwde met Amédée Joseph Edouard Aragon(1858-1919) in 1890. Delfau doet hun portretten in 1897 ter decoratie in het grote salon van het Hotel van Perpignan. Na de dood van haar echtgenoot, verblijft mevrouw Aragon in een ander hotel van de familie. Dit hotel werd volgens haar wens overgedragen aan de nonnen van de "Présentation de Marie". Gearchiveerd op 3 april 2024.
  14. ↑ François Saporte (1860, Prades -?) trouwt in 1882 met Marie-Antoinette Bournet (1861, Port-Vendres-?). Delfau doet hun portretten ter gelegenheid van hun zilveren bruiloft in 1907. Gearchiveerd op 3 april 2024.
  15. ↑ Joseph Denis was een republikeinse politicus en burgemeester van Perpignan in de periode van 1912 tot 1912. Tijdens de Eerste Wereldoorlog heeft hij als burgemeester het voortouw genomen in de coördinatie met militairen en zakenwereld, om de stad van bevoorrading te verzekeren en opvang van vluchtelingen uit de noordelijke regio's te regelen. Hij trad ook doortastend op tijdens de overstroming van 1915. Bron: Mairie Perpignan.
  16. ↑ Bisschop Jules de Carsalade du Pont (Franstalige Wikipedia) was een geliefde en invloedrijke man in de regio. Zijn beeltenis hier zou een sterke verbeelding van het Noord Catalaanse cultuur zijn, aldus (ca) Francesc Fontbona (25/5/2020), Repertori de Colleccionistes i Colleccions d'Art Arqueologia de Catalunya, op taller.iec.cat. Gearchiveerd op 18 mei 2022.
  17. ↑ Tafereel waarin slakken bereid worden voor een traditioneel Catalaanse maaltijd. Collectie van Casa Pairal, Perpignan (opslag van Rigaud Museum). Onder andere te vinden op (2014), Us et Costumes, Nouvelle série No.30, Fédération Nationale du Folklore Français et sa section Européenne
  18. ↑ "Encantades al bany", gepubliceerd in Laurent Fonquernie (3 februari 2020), La Nappe des Fees, poeme d'esteve Caseponce, Institut du Grenat. Gearchiveerd op 7 juni 2023.
Mediabestanden
Zie de categorie Louis Delfau van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.