Korab (clan)

Heraldische clan Korab
Korab
Details
Ingevoerd Voor 1299
Helmteken Een gouden schip met aan weerszijden leeuwenkoppen, een gouden verdedigingstoren in het midden
Schild Een gouden schip met aan weerszijden leeuwenkoppen, een gouden verdedigingstoren in het midden, in een rood schild
Wapenspreuk Deo Gloria
Portaal  Portaalicoon   Vlaggen en wapens

Korab (Korabczik, Korabiów) was een Poolse heraldische clan (ród herbowy) van middeleeuws Polen en later het Pools-Litouwse Gemenebest. Het clangebied van Korab was verspreid over Kalisz, Posen, Sieradz and Mazovië. Het oudste zegel met het Korab-wapen stamt uit 1299 en het oudste document met een vermelding naar de clan uit 1403.[1][2]

Legende

De legende van Korab gaat over de mogelijke oorsprong van de clan, namelijk dat de stichters van Korab met een schip naar Polen zijn gevaren. Binnen deze legende zijn verschillende versies. Eén spreekt over Robert II van Krakau, bisschop van Krakau, die in de 12e eeuw naar Polen is gekomen. Een andere versie over Normandiërs van het geslacht de Lucy, die door Bolesław III van Polen waren uitgenodigd. Een derde versie spreekt over een mogelijk verband met de kruistochten.[1]

De historicus Tadeusz Gajl heeft 443 Poolse Korab clan-families geïdentificeerd.[3]

Telgen

De clan bracht de volgende bekende telgen voort:

  • Łaski
    • Jan Łaski, primaat van Polen
    • Johannes a Lasco, theoloog en hervormer
    • Hieronymus Łaski, diplomaat en palatijn
  • Jan Radlica, bisschop
  • Jakub Zadzik, bisschop
  • Janisław I, aartsbisschop
  • Jacques Hnizdovsky, kunstenaar
  • Ludomił Rayski, brigadegeneraal

Variaties op het wapen van Korab

  • Wapen van Dąbrowo-Korab
    Wapen van Dąbrowo-Korab
  • Variant op Korab, 1797
    Variant op Korab, 1797
  • Wapen van de stad Korets
    Wapen van de stad Korets
Bronnen
  • (pl) Gajl, T., Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów (2007)
  • (pl) Kulikowski, A., Wielki herbarz rodów polskich (2005)
  • (pl) Znamierowski, A., Herbarz rodowy (2004)
Noten
  1. a b Znamierowski 2004, blz. 117
  2. Kulikowski 2005, blz. 222
  3. Gajl 2007, blz. x